Eechoud_1953_ kapmes.pdf - Stichting Papua Erfgoed

maakte, dat de vliegtuigen waren afgeschreven — en de
radiotelegrafist Dardi was onderweg met de aanvraagde
trapzender.
Een trapzender is een soort driewieler zonder wielen. Degeen
die trapt zit op een zadel, heeft een stuur in zijn
handen en gebruikt pedalen zoals elke fiets die heeft. De
ketting drijft in dit geval een dynamo aan, die twee soorten
stroom levert: een spanning van 6 Volt voor de gloeidraad
van de radiolampen en een van 300 Volt voor de hoogspanning.
Het hele geval loopt vrij zwaar en de beste trappers
houden het een kwartier, hoogstens 20 minuten vol.
Dit soort apparaten is van Australisch maaksel; in Australisch
Nieuw-Guinea waren ze al enige jaren in gebruik.
Bij ons waren er sinds kort ook enkele; voor semi-permanente
plaatsing voldeden ze uitstekend, ofschoon ze niet
veel vermogen hadden.
Aanvankelijk was het mijn bedoeling boven op de heuvel te
bouwen, maar bedenkend, dat men in een latere fase zou
willen uitbreiden en ook allicht betere gebouwen neerzetten,
liet ik de top vrij en begon iets lager, ofschoon
toch nog ongeveer 20 meter boven het water.
Om te beginnen projecteerde ik een grote barak van
40 x 7 meter, waarin zo'n beetje het hele permanente personeel
ondergebracht kon worden.
De grote moeilijkheid zat hem in de dakbedekking. De
mooie atap van de lagere streken kon hier niet gemaakt
worden, want op deze hoogte komt geen sago voor.
Boomschors was een mooie tijdelijke bedekking, maar
vroeg veel werk. Niet zozeer vanwege het kappen, als wel
omdat onze naaste omgeving lang niet genoeg zou opleveren,
zodat het dus van verre — en onder dekking —
gehaald zou moeten worden. Bovendien was boomschorsalléén
voor dit klimaat veel te koud, daar de wind er doorheen
zou spelen en onmiddellijk alle warmte aan het
gebouw onttrekken. Verder vertoont boomschors, blootgesteld
aan weer en wind, al gauw neiging tot barsten.
Daarom wilde ik het maar eerst eens met gras proberen;
117