Eechoud_1953_ kapmes.pdf - Stichting Papua Erfgoed

op deze dag gebruikelijke strafremissies reeds was aangekomen,
waardoor het voor sommgie gestraften, die bij onze
expeditie de koelies aanvulden, een dubbele feestdag was.
Iets grappigs maakten we mee met een Papoeagestrafte,
die steeds de trapinstallatie van de radio bediend had. Hij
kwam op deze dag vrij, maar weigerde van zijn vrijheid
gebruik te maken. Remissie van straf was een begrip, dat
nu eenmaal in zijn levensbeschouwing niet voorkwam.
Bovendien was voor zijn simpele geest, die nog geen kaas
gegeten had van onze telling in jaren en maanden en van
al zulke ingewikkelde calculaties meer, de straf nog niét
om en hij wenste van de rest geen afstand te doen. Hij
was gestraft en blééf gestraft en daarmee basta; hij dacht
er niet over weg te gaan.
Dat was me tenslotte ook goed; als de man er plezier in
had te blijven — waarschijnlijk had hij hier beter te eten
dan hij ooit in zijn dorp had gehad — dan kon hij blijven.
Ik stelde een salaris vast, dat hem in z'n geheel uitbetaald
zou worden zodra naar zijn opvattingen de straf er op zat!
De proeftuin bleek een volkomen mislukking. De landbouwkundig
opzichter had zich kennelijk erg vergist in de
kwaliteit van de grond, ofschoon de Kapaoekoes hem gewaarschuwd
hadden. „Onze moderne techniek", moet de
opzichter gedacht hebben „zal het toch wel beter weten".
Daarom ook had hij zijn tuin niet proeftuin maar demonstratietuin
gedoopt en al heel wat gedemonstreerd aan de
Papoea's, die aandachtig hadden geluisterd, maar hem
rustig hadden laten begaan. Nu sloeg hij een wel heel erg
naar figuur. Voorlopig zou de landbouwvoorlichtingsdienst
het vertrouwen van de bewoners dezer streek wel niet
krijgen. Daarvoor zou hij eerst iets anders en beters moeten
laten zien. Onze techniek vermag wel veel, maar het is toch
altijd raadzaam de eeuwenoude ervaring van de bevolking
niet a priori weg te cijferen. Bescheidenheid leerde dit
experiment ons wel.
Toen enige dagen later de verwachte 100 Waroppenkoelies
binnenkwamen met veel vivres liet ik door een twintig man
maar humus van de omliggende gebieden halen om er
groentenbedden van te maken. Gewassen, die grote opper-
135