Eechoud_1953_ kapmes.pdf - Stichting Papua Erfgoed

haken en die, wanneer je niet goed uitkijkt, je gezicht en
je handen openhalen.
Had ik van de wespen een lesje gekregen, ook de rotan
doeri bleef niet achter: terugglijdend op een helling greep
ik het eerste het beste houvast... De littekens zijn nog
te zien.
Er waren in dit gebied vele aardstortingen. Soms afschuivingen
van gehele bergwanden; kennelijk, gezien de begroeiing,
ook van nog recente datum. Dikwijls stond er
laag struikgewas op, maar verschillende malen ook was geheel
zo'n hellend vlak dicht begroeid met aardorchideeën,
die in dit overigens zo troosteloze terrein een werkelijk
fleurige en opgewekte indruk maakten.
Tijdens een eetrust in een van de bergriviertjes kregen we
het voor de eerste keer te kwaad met een klein soort bijtjes.
Ze zijn zwart, ongeveer 15 mm lang, maar hebben gelukkig
geen angel. Ze steken dus niet en zijn alleen maar hinderlijk;
maar dan ook zó hinderlijk, dat ze je wild maken. Ze
komen af op alles wat vochtig is, zetten zich op je bezwete
huid, op oog- en mondhoeken, in je nek, kruipen tussen
je vingers en kriebelen je dol. Ze scharrelen door je voedsel,
strijken neer op je natte kleren en bedekken de blote
huid van de koelies als met een zwarte lap. Ze vormen een
ware verschrikking. Al dat gekriewel is eenvoudig niet te
harden en al spoedig geef je de strijd op en je verdwijnt
uit het zonnetje, dwars door de struiken heen naar een
plekje dieper in het bos, waar ze niet komen.
Doodmoe bereikten we aan het eind van de tweede dag
een geschikte bivakplaats, natuurlijk weer aan een bergstroompje,
dit keer met weinig water.
Zo'n bad in het heerlijk koele nat is iedere keer een nieuw
genot na een vermoeiende dag met veel vuil, modder en
zweet. Je voelt je helemaal opkikkeren en als je dan je
moede ledematen uitstrekt op het veldbed, terwijl je ordonnans
met de dampende mok koffie komt aandragen,
dan vraag je jezelf heus niet meer verbitterd af waarom je
niet thuis gebleven bent. Dan is het goed om op expeditie
te zijn, diep in het bos, op zoek naar avontuur.
De avond begon al te vallen. Het was stil in het bivak en
ik lag te mijmeren onder de tent, luisterend naar de ver-
49