Eechoud_1953_ kapmes.pdf - Stichting Papua Erfgoed

eschaving bij benadering onder luxe zouden verstaan;
maar men gaat zich wat rekjes maken, waarop de privébullen
worden geborgen; de kleren zitten niet meer vochtig
en klam in de patrouilleblikken, maar worden regelmatig
in de zon gelucht; men loopt niet meer de hele
dag met natte voeten, omdat er in het bivak droge paadjes
zijn aangelegd.
Toch gaat men zijn eisen lager stellen naarmate men
langer in het bos zit. Het kan ons al gauw niet veel meer
schelen of onze kleren nat en vuil zijn; de baard blijft
staan; de tafelmanieren — voorzover er een tafel aanwezig
is— worden steeds slordiger en bij het verorberen van de
een of andere lekkere bout wordt gereedschap al spoedig
overbodig geacht.
Maakt men aanvankelijk zijn veldbed nog een beetje zorgvuldig
op, al gauw gaat men genoegen nemen met een
hangmat. Een phase verder legt men die mat maar op wat
bladeren op de vloer en tenslotte maakt dat zo weinig verschil
uit, dat men maar net als de politieagenten op de
bladeren zelf gaat liggen.
Het gevaar bestaat echter ook, dat men onverschillig gaat
worden ten aanzien van hygiënische maatregelen en aangezien
de neiging er toe aanwezig is bij alle, of althans de
meeste expeditieleden is het zaak er streng op te letten,
dat dit niet geschiedt. Bij een langdurig verblijf op een
en dezelfde plaats loopt men bijvoorbeeld vooral het gevaar
van een dysenterie-epidemie en het is ook moeilijk op den
duur tegen malaria op zijn hoede te blijven. Onwillekeurig
past men niet meer op voor muskieten, trekt zich van de
prikken niet veel aan, verzuimt kwetsbare plekken van het
lichaam te bedekken of in te smeren met muskietenolie,
sluit zijn klamboe niet meer nauwkeurig genoeg of laat er
rustig de gaten in zitten. En dat, terwijl het juist op langdurige
tochten extra noodzakelijk is voorzorgen te nemen,
want de kwade gevolgen komen dan niet na, maar tijdens
de expeditie tot uiting.
Het wachten was nog steeds op enig bericht over de komst
van het vliegtuig. Zou het weer mislopen, net als aan de
Wisselmeren?
248