Eechoud_1953_ kapmes.pdf - Stichting Papua Erfgoed

Later ben ik gaan vermoeden, dat er zich een hele gordel
van Agathisbestanden over vele honderden kilometers uitstrekt.
Op de westelijke vleugel ervan vinden we de
Wanggar-arealen, die reeds lang bekend zijn en nu vond
ik deze strook. Verder werd de Agathis op mijn andere
tochten en bij mijn vliegverkenningen aangetroffen aan de
Mamberamo. Ook was al bekend, dat deze boom veel voorkomt
in het Foja-, Gauttier- en Karamoorgebergte en
tijdens de oorlog doorkruiste ik op een doorsteek van de
Noordkust naar de oostelijke Meervlakte soortgelijke
arealen.
Natuurlijk ging iedereen er hier weer gauw op uit om de
soms vele kilo's zware brokken fossiele copal uit te graven.
Kon ik deze rivier anders dopen dan „Damar-rivier", de
naam waarmee ze ook op de huidige kaarten staat aangegeven?
Inmiddels was er nog een rustdag gehouden. We begonnen
op te schieten, want gaandeweg werd de rivier dieper en
troebeler en de oevers drassiger; kennelijk naderden we de
Meervlakte, die zoals bekend, onbegaanbaar is. De tijd
leek me geschikt om eens te gaan denken over watertransport.
Er konden echter nog verrassingen komen. De
rivier leek nu wel diep genoeg, maar het was in het geheel
niet uitgesloten, dat er toch nog ondiepe en stenige stukken
zouden komen en daarom achtte ik het geraden nog
even te wachten met het maken van prauwen. Voor zoiets
moet je zeker vijf dagen uittrekken en als je ze dan na
enige uren weer in de steek moet laten . . .
Daarom wilde ik een paar vlotten maken van de hier in
overvloed groeiende broodboomstammen; een van de
lichtste houtsoorten, die Nieuw-Guinea kent, met een zeer
laag soortelijk gewicht.
Bij daglicht begonnen we te werken. De zeer zachte stammen
waren spoedig gekapt en de verbindingen met stevige
rotan gelegd, terwijl de stammen half in het water lagen.
Om tien uur scheepten we ons reeds in; met gejuich ging
het transport op weg.
70