Eechoud_1953_ kapmes.pdf - Stichting Papua Erfgoed

1920 de toegang tot het centrale gebergte had gezocht.
Zonder enige bevolking te hebben ontmoet gingen we
tegen de avond in bivak; ditmaal op een hoge oeverwal.
Kwart voor zes voeren we weer en na enige uren zagen we
een kampong liggen. Ook hier stopten we niet, maar volstonden
we er mee een paar wachtende mannen enige
messen toe te werpen.
Op de kaart kon ik me helemaal niet oriënteren. Er scheen
zich in de vijfentwintig jaar sinds zij was vervaardigd wel
een en ander te hebben gewijzigd. Bochten waren waarschijnlijk
afgesneden of hadden zich verlegd, zodat oriëntatie
niet meer doenlijk was. Af en toe slechts waren er
herkenningspunten.
Later op de dag vonden we tekenen van verkeer; onder
andere een bivak, dat kennelijk niet van Papoea's afkomstig
was. Het zal wel van militairen zijn geweest, die tot de
dekking der Archboldexpeditie behoorden.
Daar zagen we ineens op de rechteroever een groot bord
staan met het opschrift: „Bernhardkamp — 5 km".
Mooi! Welgemoed voeren we verder, dankbaar voor de
vriendelijkheid tegenover het drukke verkeer, dat de
Archboldexpeditie klaarblijkelijk verwachtte. Scherp keken
we uit naar de grote, brede, dode arm van de Idenburg,
waaraan Bernhardkamp volgens de beschrijving moest
liggen.
We voeren door tot we de grote haarspeldbocht, die op de
kaart na de zijrivier van Bernhardkamp lag waren gepasseerd
— en dat bleek heel wat meer dan 5 km te zijn —
maar hadden de bewuste arm nog steeds niet ontdekt. Het
was dus duidelijk, dat die grote brede arm een smalle, onopvallende
ingang had en dat we de kleine kreken, die
we waren gepasseerd zouden moeten gaan onderzoeken.
We begonnen maar met de eerste de beste; hij kwam, aan
de kleur van het water te zien, uit een sagomoeras. Dat
was mis; we liepen vast en moesten omkeren. Het was
echter inmiddels al half zeven en vrijwel donker geworden.
Daar ik de hoop moest opgeven vandaag nog Bernhardkamp
te bereiken, overnachtten we voor deze keer in een
paar Papoeahuisjes aan de oever.
De volgende morgen waren we om zes uur al weer in touw.
230