Eechoud_1953_ kapmes.pdf - Stichting Papua Erfgoed

was verrot; hetgeen niet verwonderlijk was, daar de daken
slechts een helling hadden van 30° en de atap bovendien
wijd gespatiëerd was gelegd. Wil men atap vrij lang goed
houden dan dient de helling minstens 45° te zijn.
Van de vele benzine, die er heette te liggen vonden we
slechts vier kleine drums van 37 liter. Wel lagen er talrijke
lege drums door het bivak verspreid. De Dajakprauwen,
die ik had verwacht, bleken ook verdwenen. Wel
vond ik nog vier grote, in goede conditie lijkende accu's,
die ik meenam.
We laadden alles in de boot en overnachtten in het kamp,
om de volgende morgen weer vroeg te kunnen vertrekken.
Twee dagen later waren we terug op Bataviabivak en de
dag daarop werden de meegebrachte goederen langs de
versnellingen getransporteerd.
Was deze reis vlot verlopen, nu begonnen de tegenslagen
weer. De postpatrouille, die met de „Dempo" was vertrokken,
kwam na een paar uur terug, lopend. De kleine
Archimedes had het opgegeven; de as was vermalen en
daar hiervoor geen reserve aanwezig was konden we hem
voorlopig afschrijven.
Enige dagen later legde de andere motor het af door hetzelfde
euvel, zodat ook deze was uitgeschakeld. Inmiddels
was de grote Seahorse echter gerepareerd uit Ambon verzonden
en kon de „Dempo", bemand met tien roeiers, naar
beneden worden gestuurd om hem in ontvangst te nemen.
De opvoer ging te land, bij Bataviabivak, intussen constant
door, zij het in een langzaam tempo. Doordat het water
echter sterk gewassen was — de stand was hoger dan we
op enig tijdstip dezer expeditie hadden meegemaakt —
vlotte de opvoer met prauwen niet bijzonder. Toch kwamen
er geleidelijk aan voldoende goederen te liggen op het uitgangspunt
om alvast te gaan denken over de te maken tocht
in het gebergte.
De eerste Mei kreeg ik evenwel bericht dat de grote Seahorse
ook defect was en — althans op een expeditie — niet
meer te herstellen.
232