Eechoud_1953_ kapmes.pdf - Stichting Papua Erfgoed

•doch bij het stroomafwaarts varen leveren die geen moeilijkheden
van betekenis op.
In deze vlakte kregen we vrijwel hetzelfde beeld te zien
als in de Meervlakte: moerassige, met riet begroeide oevers
en hier en daar ijl bos aan de hoge kanten. Ook de muskieten
waren present, doch niet in zo dichte wolken.
Aan de monding kwamen we in het rnangrovegebied. De
gehele kuststrook van de Waroppen is, van Paradoi tot
voorbij de Mamberamo-monding, één groot mangrovegebied;
meer dan 200 kilometer lang en soms wel 10 kilometer
breed. De mangrovebast levert looizuur, dat hier
onder andere gebruikt wordt voor visnetten, terwijl het
hout geschikt is voor brandhout. Vroeger gingen er nogal
eens retourladingen brandhout naar China, maar daar is
nu wel een eind aan gekomen.
Het gehele mangrovegebied is naar alle richtingen doorsneden
met rivieren en kreken, maar naar de Mamberamo
heeft het geen uitgang behalve een heel klein slootje, dat
bij eb volkomen droog ligt. en bij vloed een beetje water
heeft. Onze prauwen konden er natuurlijk slechts door bij
vloed en dan nog alleen, wanneer de uitleggers er waren
afgenomen. Het kostte nog veel moeite en we deden er
enige uren over. Daarna zouden er geen obstakels meer
zijn, verzekerden ons de roeiers, die hier in volkomen bekend
gebied waren. De uitleggers gingen er weer op en
het laatste deel van de tocht begon.
We voeren constant in de schaduw van de mangrovebomen
met hun mooie rechte stammen, hun ademwortels en hun
langwerpige of ronde vruchten. Bij laag water borrelde de
modder tussen de wortels en zag men de slijkspringers —
visjes met grote bolle ogen, die gedeeltelijk op het land
leven — over de worteltakken springen.
De roeiers hebben een langzame, doch gestadige slag. Ze
verrichten hun bewegingen automatisch en kunnen hun
tempo wel een etmaal volhouden. Af en toe komt er een
oproep van de leider van de groep. Hij zet een gezang in,
dat om beurten wordt overgenomen door het voorste en
het achterste gedeelte en op het rhythme daarvan gaat het
er op los, met krachtige, diepe slagen van de pagaai, tot
het gezang verstomt en het oude, slome tempo weer wordt
90