Eechoud_1953_ kapmes.pdf - Stichting Papua Erfgoed

gehouden, hoewel niemand weet of die zwarte kleur werkelijk
van steenkoollagen afkomstig is.
Ofschoon inmiddels op een hoogte van 300 meter gekomen,
hadden we nog weinig last van muskieten gehad; wel
wemelde het van tijd tot tijd van de bloedzuigers.
Het lukte ons zo langzamerhand niet meer de rivier te
volgen; ze werd te breed en de oevers werden te steil.
Daarom probeerden we het maar eens op een heuvelrug,
die in noordelijke richting liep en ziedaar, we vonden een
uitstekend en druk belopen Papoeapad in de lengterichting
van de kam, dat ons bracht in een groot tuinencomplex.
Ook tegen de hellingen van de omliggende heuvels zagen
we overal tuinen — met huisjes — en al spoedig liepen we
tussen een wirwar van paadjes, die gevolgd werden naarmate
de richting overeenkwam met de onze.
Hier was het heel scherp uitkijken voor de vele valkuilen
in het terrein. Klaarblijkelijk deed men hier niet aan
varkensteelt, maar ving men wilde varkens in kuilen.
Verderop vonden we in een tuin een heleboel op stokken
geplaatste schedels. Vermoedelijk een begraafplaats; het geheel
deed er althans sterk aan denken. Helaas zagen we
niet veel van de zeden en gebruiken dezer bevolking; er
kwam ook niemand opdagen. Voorzover ik de geschiedenis
der exploratie ken was hier ook nog nimmer een blanke
geweest en de afstand tot de Wisselmeren was wel zo groot,
dat er geen contact, althans geen direct contact met de
bevolking aldaar bestond.
Aan de loop van de dalen kon ik zien, dat we vlak bij de
samenvloeiing van Bia- en Sawa-rivier waren en dus naar
het Noorden gaande in het dal van de Siriwo zouden uitkomen.
De bergrug, waarop we nog steeds liepen werd allengs
lager en tenslotte daalden we, een groot aantal tuinen
passerend, af naar een kleine rivier aan welker oever we in
bivak gingen.
De volgende dag besloot ik eerst de Sawa-rivier op te
zoeken. Alle paden in de steek latend kapten we volgens
het kompas en — naar later bleek — rechtstreeks in de goede
richting, tot we haar inderdaad bereikten. Een uitstekend
pad liep langs de oevers; we wandelden er eenvoudig, zo
156