Eechoud_1953_ kapmes.pdf - Stichting Papua Erfgoed

een vin te verroeren, tijdens de aflossing te ontvluchten.
De controleur heeft natuurlijk van het beloofde varken
nooit iets gezien.
Zo sloot ik dan 14 November 's avonds weer een periode
af, droeg het bestuur over een ging welgemoed slapen in
afwachting van het vertrek naar nieuwe gebieden, dat de
volgende morgen zou plaats hebben.
Nadat de plannen voor een doorsteek vastere vorm waren
gaan aannemen had ik reeds informaties ingewonnen en
een aantal verkenningen verricht.
De Assistent-Resident van Manokwari liet me nu weten,
dat de bewoners van kampong Ipira, dicht bij de Noordkust,
van de top van de Oeraidimi uit onze meren hadden
zien liggen. Daarom adviseerde hij mij naar die berg te
trekken en dan af te dalen naar Ipira, waar de bevolking
mij de weg naar de kust wel zou wijzen.
Toen ik aan de Noordwestoever van het meer echter een
bergtop had beklommen en een uitzicht had laten kappen
bleek de Oeraidimi een bergrug te zijn met een gemiddelde
hoogte van 3000 meter, terwijl er tussen hem en ons
nog verschillende lang niet malse bergketens lagen.
Aan de andere kant toonde een blik in het voorterrein me
vrij duidelijk een heel wat gemakkelijker te volgen weg.
Op de panoramaschets, die ik van dit punt uit maakte,
tekende zich het dal van de Siriwo in het Westen af, iets
ten Zuiden van de gemakkelijk herkenbare, 3700 meter
hoge bergtoppen: de Gebroeders. Het terrein tussen Siriwo
en Paniaimeer leek niet zo moeilijk, terwijl ik, eenmaal
het dal bereikt hebbende, spoedig aansluiting zou krijgen
op de schetskaart der Militaire Exploratie — de tocht van
Ten Klooster — zodat ik in die streek mijn dagmarsen
nauwkeurig zou kunnen bepalen.
Het zou dus een doorsteek naar de Siriwo worden met een
vermoedelijke duur van 10 a 11 dagen, terwijl ik als veiligheidsmarge,
rekening houdend met oponthoud voor karteringswerk,
vijf dagen speling nam. We zouden voor 16
151