Evaluatie van Preventieve Ondersteuning ... - Trimbos-instituut

Zelf al afspraken gemaakt
Een andere respondent noemt als reden dat ze zelf al afspraken had gemaakt om in haar
ondersteuningsbehoeften te voorzien. Bovendien is de respondent 23 jaar geleden zelf naar een
psycholoog gegaan (R4) (zie Tabel 8: Ervaren belasting, paragraaf 7.1.2):
Ik had verder niet echt iets waar ik mee aan de slag moest. En dingen die had ik uit mezelf al
gedaan, dus dat wast niet aan de orde […] Ik bedoel ik had behoefte aan uitleg over de medicatie,
maar die afspraak had ik al staan bij de psychiater dus dat hadden we al besproken. En ik had met
mijn zus [zorgontvanger] afgesproken die medicatie gaan we anders doen, dat gaan we door de
apotheek uit laten zetten. Dus dat had ik eigenlijk ook allemaal op de rit (Respondent 4).
Persoonlijke instelling
Ten slotte noemt een respondent (R11) bovendien als reden zijn persoonlijke instelling, namelijk dat
hij altijd rustig blijft en goed op zichzelf let:
…dat is denk ik mijn instelling, dat ik alles rustig bekijk en altijd rustig blijf en op mezelf let. En dat
geldt dan voor mij, maar dat zal voor een hoop mensen denk ik misschien niet zijn (Respondent 11).
8.1.3 POM als ondersteuning
Behalve dat POM een deel van de respondenten naar andere ondersteuningsdiensten heeft geleid, gaf
POM zelf ook steun aan de respondenten. POM zorgt ervoor dat je het gevoel hebt dat je er niet alleen
voor staat, verwoordt een respondent (R11). Respondenten vinden het fijn dat er iemand voor hen
was (R1):
Ik vond het heel fijn dat ze ook naar mij luisterden en dat er mensen voor mij waren. Ik sta er toch
heel alleen voor (Respondent 1).
Verder vertellen respondenten dat het POM‐aanbod hen rust gaf. Zo vertelt een respondent dat rust
bij haar het eerste gevolg van POM was (R3):
Het eerste gevolg was dat het rust gaf, omdat ik duidelijk wist waar ik heen kan met vragen rondom
de kinderen, wat er met hem aan de hand was, hoe het in zijn hoofd werkt bij een psychose. Dus in
eerste instantie gaf het gewoon rust in de hele onduidelijke toestand (Respondent 3).
Een andere respondent benoemt dat het een geruststelling is dat je kan terugvallen op professionele
ondersteuningsmogelijkheden voor de zorgontvanger (R8). Daarnaast vertelt een respondent dat hij
het gesprek zelf als ondersteunend heeft ervaren omdat hij met de POM‐medewerker heeft
besproken wat hij kon verwachten (R11). Verder benoemen een aantal respondenten dat de POM‐
medewerker hen de boodschap ‘zorg goed voor jezelf’ meegaf, tezamen met enkele handvatten (zie
Box 1) (R7, R10, R11). Eén respondent benadrukt dat de opmerking ‘u moet voor uzelf zorgen, want
anders bent u de volgende patiënt’ heel veel indruk op haar heeft gemaakt en dat ze na het POM‐
gesprek zonder schuldgevoel een paar dagen weg kan (R10):
…in dat gesprek werd mij ook gezegd: ‘u moet goed voor uzelf zorgen’. Toen dacht ik: ‘nee, dat kan
niet. Dat hoort niet. Als moeder hoor je jezelf weg te cijferen en er alleen maar voor een ander te
zijn en zeker niet goed voor jezelf te zorgen’. Maar het resultaat is inderdaad wel dat je af en toe
zelf bijna instort. Dus nu ik dat gehoord heb, is het legaal dat je een paar dagen weggaat terwijl je
zieke kinderen hebt. Het kan zonder je schuldig te voelen, want het moet van de hulpverlening. Ik
moet echt voor mezelf zorgen. Dus ik merk dat ik dat nu ook meer en beter doe met het gevolg dat
je je kinderen wat beter loslaat (Respondent 10).
Daarnaast noemen respondenten dat het een fijn idee is dat ze als mantelzorger bij de instelling
terecht kunnen voor ondersteuning (R2) en dat ze ook na het POM‐aanbod bij de POM‐medewerker
terecht kunnen (R6, R9).
47