Evaluatie van Preventieve Ondersteuning ... - Trimbos-instituut

Kosten en betrouwbaarheid
Voor een respondent vormen de kosten en zorgen over betrouwbaarheid een drempel om een taak
over te dragen aan een formele organisatie (R10):
Ik doe nu ook de administratie nog steeds voor mijn zoon, maar ik heb niet het eeuwige leven dus ik
wil gewoon dat als ik er niet meer ben, dat hij dan niet in de goot terecht komt. Als dat zou kunnen.
Dus dat zijn dingen die ik nu wilde regelen dan. Hopelijk gaat hij leren om toch zelf zijn eigen
administratie te doen en als dat niet lukt dat er dan een bewindvoerder is. Dat bestaat allemaal in
ieder geval. […] Ik heb pas iemand benaderd die eventueel dat zou kunnen doen. Maar dat kost geld
en niet alle bureaus zijn betrouwbaar. Dat heb ik op tv gezien er zijn mensen die zich met 10.000
euro schuld en na een jaar bewindvoering hebben ze 20.000 euro schuld. Dus ik denk zolang ik het
kan, kost het hem niets en heeft hij iemand die hij vertrouwen kan (Respondent 10).
Zorgontvanger weigert
Daarnaast blijkt dat het gebruik van ondersteuningsdiensten soms belemmerd wordt door de
zorgontvanger (R4, R10):
Ze [zorgontvanger] heeft alleen maar thuiszorg. Daar is ze heel blij mee, maar dat is eigenlijk niet
wat ze zou moeten hebben natuurlijk. Ik ben al eens vaker met mijn zus daarover in gesprek geweest
van iets van een dagbehandeling of dagactiviteit of iemand die bij haar op bezoek zou kunnen
komen, zo’n maatje of zo’n buddy. Maar dat wil ze allemaal niet. Ja, dan houdt het voor mij ook een
beetje op (Respondent 4).
Hij [zorgontvanger] krijgt ontzettend veel hulp aangeboden: een psychiater, een therapeut, de
Symfora staat eigenlijk dag en nacht klaar voor hem, met een crisisdienst en nu dat RIBW dat
opgestart is. Alleen hij moet het kunnen en willen en het zit meer bij hem, dat hij dan iedereen gaat
afbellen, juist als het hem niet goed gaat. En daar zijn ze daar ook nog niet helemaal achter hoe dat
dan zit in z’n hoofd, waarom die dan juist op momenten dat hij hulp hard nodig heeft dat gaat
afbellen. Dus ik ben heel tevreden over de hulpverlening, maar hij maakt er niet altijd gebruik van
(Respondent 10).
Ondersteuningsdienst tijdelijk niet beschikbaar
Verder zijn bepaalde ondersteuningsdiensten in het verleden niet gebruikt omdat zij tijdelijk niet
beschikbaar waren. Eén respondent kreeg van de POM‐medewerker de tip om haar knelpunt
(betrokkenheid bij behandeling zorgontvanger) met een vertrouwenspersoon te bespreken. Toen
deze ondersteuningsdienst tijdelijk niet beschikbaar was wegens vakantie, heeft de respondent
uiteindelijk contact opgenomen met de behandelend arts zelf (R3). Bovendien vertelt een respondent
dat de zorgontvanger in het verleden geen gebruik kon maken van Beschermd Wonen bij het RIBW,
omdat er een wachtlijst van vier jaar was (R12‐R13).
Zorgontvanger is meerderjarig
Uit een interview komt naar voren dat de volwassen leeftijd van de zorgontvanger een belemmering
vormt. Een echtpaar vertelt dat ze als ouders belemmerd worden in de informatievoorziening over
de zorgontvanger (van bijv. de politie of behandelend arts) nu de zorgontvanger meerderjarig is
(R12‐R13):
Hij is 33 jaar en als hij met de politie in aanraking komt, dan krijg je ook weer niet alles te horen
omdat hij volwassen is. Als hij twaalf jaar was geweest – en dat hebben we ook meegemaakt ­ dan
waren de instanties ‘dichterbij’. Nu is het allemaal ‘veraf’ en dat hebben ze ons eigenlijk wel steeds
laten voelen (Respondent 13).
[…]
Hij vertelt het niet, al die instanties niet, de rechercheur niet. Niemand vertelt je wat, maar je mag
het wel oplossen. Aan de ene kant is hij volwassen en heeft hij zijn eigen verantwoording en dus hoef
jij die dingen niet te weten. Maar aan de andere kant moet hij naar W. [Beschermd Wonen RIBW] en
dan moet wij zorgen dat hij er komt en dat hij zijn spullen heeft. Dat mag je wel doen, dus dat vind ik
tegenstrijdig (Respondent 12).
55