Evaluatie van Preventieve Ondersteuning ... - Trimbos-instituut

dat zij er al zoveel van af wist (R2). De tweede respondent die ‘neutraal’ tegenover de meegekregen
schriftelijke informatie stond, gaf als reden dat zij de folders wel had doorgekeken, maar dat het niet
zo'n indruk had gemaakt dat ze dacht “dit ga ik bewaren” (R4).
Van twee respondenten is geen score bekend, maar is wel ingegaan op de waardering van de
meegekregen schriftelijke informatie. Het betreft de ouders van een zorgontvanger. Uit het interview
blijkt een verschil in hoe de schriftelijke informatie is ontvangen. De moeder (R7) vindt dat zij te veel
folders hebben gekregen. De diagnose was nog onbekend en zij waardeert het niet dat van eventuele
stoornissen een folder is meegegeven.
We hebben folders gekregen over allerlei diagnoses en dan denk ik: ‘waarom moet er gelijk zo’n
diagnose op?’. Dat vind ik wel hard om dat zo onder ogen te zien. Dat wilde ik helemaal niet. Nu nog
niet (Respondent 7).
Ook is naar haar mening het moment waarop andere folders (folders over ondersteuning voor de
zorgontvanger na de opname) werden meegegeven niet geschikt, aangezien de zorgontvanger in die
fase nog opgenomen was. Haar echtgenoot, daarentegen, vindt het terecht dat zij die totale stapel
folders op dat moment hebben gekregen. Hij geeft aan dat hij nu op de hoogte is van beschikbare
hulp voor de zorgontvanger, waar zij eventueel achteraan kunnen (R8).
9.3.5 Element: telefonische follow­up
Wat vindt u van de telefonische follow‐up?
R slecht matig neutraal redelijk goed
1 x
2 x
3 x
4 x
5 x
6 x
7 x
8 x
9 x
10 x
11 x
12 x
13 x
De telefonische follow‐up wordt door de meeste respondenten gewaardeerd als ‘goed’. De drie
overige respondenten beoordelen de telefonische follow‐up als ‘matig’. Een echtpaar beoordeelt de
telefonische follow‐up als ‘matig’ omdat zij niet bereikt zijn door de POM‐medewerker (R7‐R8). De
andere respondent geeft aan dat ze het wel fijn vond dat de POM‐medewerker terugbelde, maar dat
ze persoonlijk denkt dat de POM‐medewerker er meer bovenop moet zitten (R5). Deze respondent
heeft destijds geen ondersteuning ingeschakeld en in het interview zegt ze dat ze te lang heeft
gewacht met het inschakelen van ondersteuning voor zichzelf.
Die meneer had ook gezegd: 'als het niet gaat, dan moet je wel hulp zoeken'. Twee weken later
belde hij ook inderdaad terug en ik zeg: 'ja, ik ga wel hulp zoeken'. Maar dan is het toch weer
telefonisch en eigenlijk denk ik dat ze er wat meer bovenop zouden moeten zitten. […] Het is wel fijn
dat hij twee weken later terugbelt en zeg dat ik dan dus inderdaad hulp moet gaan zoeken, maar
verder is er ook niet meer gebeld of ik dat inderdaad heb gedaan. Het blijft bij dat gesprek van een
uur en dat telefoontje blijft het. En ik kan gerust tegen hem zeggen: 'ja, ik heb hulp gezocht' en als
ik het niet heb gedaan dan is er ook geen haai die er naar kraait. Maar goed dat is natuurlijk mijn
eigen verantwoordelijkheid. […] Nu heb ik gewoon een paar maanden te lang gewacht. […] Ik had
het eigenlijk meteen al moeten doen (Respondent 5).
Echter, onder de respondenten die de telefonische follow‐up als ‘goed’ waardeert, bevindt zich een
respondent die als reden geeft dat de POM‐medewerker haar zodanig echt volgde (R6):
66