Evaluatie van Preventieve Ondersteuning ... - Trimbos-instituut

Negatieve ervaring van de zorgontvanger met de instelling van het ondersteuningsaanbod
Eén respondent noemt dat ze niet weet of ze in de toekomst gebruik zal maken van het onder‐
steuningsaanbod van de instelling van de zorgontvanger, omdat de zorgontvanger haar opname als
niet fijn heeft ervaren (R2):
… omdat mijn dochter het helemaal niet fijn heeft ervaren, heb je wel een beetje een apart gevoel
erover. […] Door die gedwongen opname en gedwongen medicatie gebeurt er zoveel met een mens
en […] ze vond het gewoon heel naar. […] Ze gaat daar nooit meer terug, dat heeft ze meteen
duidelijk gemaakt: ‘als ik weer ziek wordt dan ga ik daar niet heen’. […] Op zich was dat [POM­
]gesprek voor ons heel prettig, dus ik heb daar geen akelige dingen aan over gehouden. Ook als we
op bezoek kwamen vond ik de sfeer wel goed enzo, maar zij ervoer dat natuurlijk heel anders. Ze zat
in een hele andere wereld zeg maar dus dan is die beleving helemaal anders (Respondent 2).
Je gaat niet om geld vragen, daar werk je voor
Eén respondent geeft aan dat ze het zeer moeilijk vindt om financiële ondersteuning te vragen,
omdat je hoort te werken voor je geld (R12):
Ik vind het al zo erg om te vragen of er een instantie is die je kan helpen, daar had ik al vreselijke
moeite mee (Respondent 12).
Want waarom is dat moeilijk? (Interviewster)
Je gaat niet om geld vragen, daar werk je voor (Respondent 12).
Beslissen dat de zorgontvanger uit huis moet
Eén respondent vertelt dat ze in het verleden niet de beslissing wilde nemen dat haar man beschermd
moest gaan wonen (R5):
…als je natuurlijk op zo’n manier naar bed moet gaan, dat je de deur achter je op slot moeten
draaien omdat hij maar niet in de gang of boven kan komen. En als ik op zo’n manier weg moet
gaan dan denk ik: ‘mijn god, hoe heb ik toch in vredesnaam zo kunnen leven?’. Maar zo ernstig was
de situatie dus wel dat ik denk van… Maar goed op een gegeven moment halen brengen, halen
brengen en toen werd op een gegeven moment gezegd dat hij eigenlijk maar beschermd moest gaan
wonen en die beslissing moest ik nemen. Ik zeg: ‘die beslissing neem ik niet, dat kan ik niet’. Toen
kwam hij weer thuis, toen was hij weer weg en toen heeft hij uiteindelijk zelf de beslissing genomen
(Respondent 5).
Ondersteuning op het gebied van ‘willen’
Naast bovenstaande belemmeringen voor het inschakelen van ondersteuning, komt bij enkele
respondenten aan het licht dat POM hen heeft ondersteund op het gebied van ‘willen’.
Vreemde ogen dwingen
Eén respondent geeft aan dat ze denkt dat het POM‐gesprek het makkelijker heeft gemaakt om
naderhand naar de huisarts te gaan, aangezien ‘vreemde ogen dwingen’ (R9):
…omdat vreemde ogen dwingen, die je dan laten zien: ‘oh ja, misschien is het toch beter als ik dat
ook maar ga doen’. […] Dan [in het POM­ gesprek] komt op gegeven moment toch je gevoel naar
voren en de persoon die je dan helpt zegt: ‘goh misschien zit het dus toch nog wel zo hoog, dat je
toch met bepaalde dingen zit, dat het toch wel prettig is om met iemand te praten’ en om dan
meteen naar een psycholoog of psychiater toe te gaan, dan ga je toch eigenlijk beginnen onderaan
bij je huisarts (Respondent 9).
Steuntje in de rug
Verder geeft een paar respondenten aan dat het POM‐gesprek hen heeft gesteund om besproken
knelpunten naderhand aan te kaarten bij de behandelend arts van de zorgontvanger (R7‐R8):
51