Proefschrift Crisis in aantocht! - Onderzoek - Hogeschool Utrecht

(regel 128-130). De schrijvers claimen zo toegang te hebben tot de waarheid.
Ze formuleren bijvoorbeeld niet ‘wij vinden het tijd’ maar suggereren
hier een objectieve noodzaak: het wordt tijd… (regel 128).
De emotionele bewoordingen ernstig in gevaar brengen (regel 129-130)
en aan een mate van inflatie onderhevig (regel 130-131) ondersteunen het
expliciet tonen van emotionaliteit over de gang van zaken (emotion discourse;
Edwards, 1999). Onderzoek van de Britse discursief psycholoog
Derek Edwards laat zien dat emotiewoorden bepaalde thema’s benadrukken
of wegduwen (Edwards, 1999, p.282-283). Edwards zegt over ‘emotioneel
taalgebruik’ dat emoties in taal retorisch voordeel kunnen bewerkstelligen.
Emotiewoorden suggereren niet alleen spontaniteit en echtheid,
maar ze kunnen ook begrip wekken voor een bepaalde reactie op een
bepaalde situatie. Dit is hier ook het geval: de schrijvers suggereren zo dat
hun betrokkenheid voortkomt uit een oprechte emotie.
De ergernis van de schrijvers lijkt gerechtvaardigd want met redenen
omkleed: het is de bestuurlijke kaste die hen tot deze agitatie brengt.
Bovendien laat sollen (regel 128) de willekeur zien die uitging van de
bestuurlijke kaste en haar initiatieven (zie manifestfragment 2, regel
14-15). Het is een voorbeeld van de onverantwoordelijke wijze waarop deze
bestuurlijke kaste met ons onderwijs is omgesprongen en daarom een
rechtvaardiging voor actie.
De schrijvers hebben het niet alleen over de teloorgang van het onderwijs,
maar in de uitspraak ook economisch (regel 131) wijzen ze ook op de economische
implicaties daarvan. Ze richten zich hiermee op een groep van
politici: het veld dat verantwoordelijk is voor niet alleen een moreel verval,
maar ook voor de negatieve materiële effecten. De schrijvers komen zo op
voor een breder belang, want de crisis reikt verder dan louter het onderwijs.
Samenvatting
Uit bovenstaande analyse blijkt dat de schrijvers identificatie met de beweging
willen oproepen door de volgende handelingen:
a Het maken van een driedelige lijst waardoor de observaties van de
schrijvers over de crisis in het onderwijs het beeld van een algehele
wantoestand suggereren. De auteurs schetsen dus niet één probleem,
maar ze beschrijven de dramatische situatie in het onderwijs
die bovendien voor iedereen overduidelijk is. Daarom kan de beweging
ook namens anderen optreden.
b Het creëren van een elitaire zij-groep tegenover een brede
wij-groep. De schrijvers reïficeren de geringe maatschappelijke interesse
die door een zij-groep benut is om haar ideeën zonder draagvlak
door te voeren. ‘Deze vereniging komt in verzet tegen de elite’, is
122