Onderzoek naar afstandsmoeders

de afstand ter adoptie (Condon, 1986). Kelly (1999) deed een surveyonderzoek inde USA onder 79 vrouwen die hun kind afstonden ter adoptie tussen 1965 en1972. Zij stelt vast dat 99% van de respondenten de afstand een traumatischelevensgebeurtenis noemen en dat 95% vaak en veel last heeft van verdriet.Brodzinsky (1990) stelt intens en langdurig verdriet vast bij afstandsmoeders,soms leidend tot depressies, met daarnaast de voortdurende gedachte aan enbezorgdheid om het welzijn van het kind. O’Leary, Wiley en Baden (2005) stelleneen risico vast op ernstige psychologische gevolgen op de lange termijn na hetdoen van afstand. Henney et al. (2007) onderzochten of het in stand houden vaneen vorm van contact tussen moeder en kind van invloed was op het verdriet dateen moeder ervaart nadat zij afstand heeft gedaan. Hieruit bleek dat de moedersdie contact hadden met hun kind minder verdriet ervoeren dan de moeders dieniet of nauwelijks contact hadden. Kelly (2005) rapporteert over de invloed vandruk van buitenaf op het besluitvormingsproces. Zij deed onderzoek onder 18Ierse afstandsmoeders die hun kind afstonden tussen 1956 en 1979. Kellybeschrijft dat geen van de vrouwen geloofde dat de afstand ter adoptie eenoplossing of keuze voor henzelf of hun kind was. In hun herinnering werden zijgedwongen de afstandspapieren te ondertekenen. Dit schreven zij toe aan dewijze waarop hun familie en de begeleidende instantie hen onder druk hebbengezet gedurende de besluitvorming.In India en de Oekraïne is vanuit ontwikkelingsstudies en de cultureel antropologieonderzoek gedaan naar afstandsprocessen. Mykytyn (2010) constateert datgemarginaliseerde vrouwen in de Oekraïne hun kind kwijtraken omdat ze geentoegang hebben tot sociale zekerheden en sociale voorzieningen. Om teoverleven dragen vrouwen soms de zorg van hun kind over aan een ziekenhuis ofkindertehuis. Na verloop van tijd en volgens vastgestelde procedures wordendeze moeders systematisch van het ouderlijke gezag ontzet, waarna hun kinderenin adoptiegezinnen worden geplaatst, veelal zonder dat de moeders formeelafstand hebben gedaan van hun kind.In haar onderzoek naar afstandsmoeders in India, concludeert Bos (2008) dat deambivalentie van de moeder op het moment dat het dossier werd afgesloten, oplangere termijn een contra-indicatie kan zijn voor de verwerking van het besluit totafstand en daarmee voor de betekenisverlening achteraf. De druk van buitenaf,tegenstrijdige belangen en invloed van derden, werden door Bos gerapporteerdals complicerende factoren gedurende het proces van besluitvorming. Tevensproblematiseert Bos in haar onderzoek de juridische constructie van het doen vanafstand. Zij concludeert dat de juridische procedure, met name de consequentiesvan het ondertekenen van een juridisch document, niet aansluit op de belevingvan het moederschap. Moeders in India staan de zorg voor hun kind af, maar niethet kind zelf, omdat in hun beleving moederschap niet overdraagbaar is.11