Onderzoek naar afstandsmoeders

wie ze in vertrouwen kan nemen, en haar oudste halfbroer, de broer die vlakbijwoont, is de laatste die het mag weten. Maar ze heeft nog een halfbroer. Hemstelt ze op de hoogte van haar situatie en hij steunt haar. Hij gaat ook met haarmee als de ingreep moet worden uitgevoerd: ‘Ik kon destijds alleen hemvertrouwen. Hij is totaal anders (..).’ Met deze broer heeft Fidan goed contact enomdat hij haar met de abortus steunt besluit ze hem te informeren over de ATA.‘Hij zei toen: “Je had het me vanaf het begin moeten vertellen. Dan had ik jegesteund(..). Hij was heel boos dat ik het hem destijds niet verteld had. (..) Hij zei:“je bent jong en in Nederland kan van alles gebeuren. Maar als er zoiets gebeurt,kom dan wel naar mij toe.” En hij zei dat ik hem [mijn zoontje] dan misschien niethad hoeven weggeven. Maar toen dacht ik nog van “nee, ik ben blij dat ik het hebgedaan, want anders had ik grote ruzie met mijn moeder gekregen”.’Fidan’s moeder speelt in die periode nog een centrale rol in Fidan’s leven. De tijdna de ATA was ondraaglijk maar haar moeder toont weinig begrip. ‘Je hebt geenprivacy en je kan je verdriet bij niemand uiten. Ik kon het gewoon niet meer aan(..) ik wilde ook niet trouwen, ik was verliefd op iemand anders. Maar dan verteldemijn moeder dat aan mijn oudste broer, en dan kwam die voor allemaalgesprekken, en dan sloeg hij me natuurlijk (...).’Een huwelijk met de man die voor haar is uitgekozen, daar komt Fidan nietonderuit. Maar een van de belangrijkste veranderingen in de jaren na de ATA isdat ze met haar man verhuist naar een andere stad, buiten het gezichtsveld vanhaar moeder. Al snel na haar huwelijk wordt ze zwanger: ‘Ik wilde gewoon eenkind. Ik denk dat als ik mijn eerste kind niet had gehad dat ik ook niet zo snel ditkindje had gewild. Ik wilde ook graag dat het weer een jongen zou worden. (..)Telkens als ik naar mijn zoontje kijk, ook al lijken ze helemaal niet op elkaar, maardan denk ik aan hem. Dan denk ik ook van “ooit zal ik hem moeten vertellen dathij nog een grote broer heeft”. Vooral door mijn tweede zoontje moet ik veel aanhem denken.’ Ook de geboortedag is een dag die veel bij haar losmaakt. Ze heeftspijt van het feit dat ze indertijd in deze ongewenste situatie terecht is gekomen,dat ze het niet heeft voorkomen. Maar ze heeft vooral spijt van het feit dat ze haareerste zoon heeft afgestaan en verdriet dat ze hem kwijt is.BesluitvormingFidan geeft tijdens het interview meerdere motieven op die indertijd ten grondslaglagen aan het ATA-besluit. Daarnaast beschrijft ze hoe ze achteraf spijt kreeg enwat haar eerste kind voor haar betekent. Haar jonge leeftijd speelt, achterafbezien, een belangrijke rol. Maar ook haar gender; als dochter in het gezin staatze onder het gezag van de oudere generatie (moeder) en mannelijke familieleden(haar oudere halfbroer). Ook het krijgen van een nieuwe partner, een tweedeongeplande zwangerschap, gevolgd door een abortus en de haast waarmee zeeen tweede kind krijgt zijn belangrijke gebeurtenissen na en ook deels tengevolge van de ATA. Omdat deze bevindingen door de gehele onderzoeksgroep67