Onderzoek naar afstandsmoeders

inkomsten en woonruimte’, ‘wil haar opleiding afmaken’, ‘wil haar eigen toekomstopbouwen’, ‘wil doorgaan met het leven zoals het was’, ‘wil nog genieten vanuitgaan’ en ‘wil reizen, de wereld ontdekken’. De woordkeuzes laten zien datcitaten zoals opgetekend uit de monden van de moeders en interpretaties vanhulpverleners door elkaar lopen. Wat ‘te jong’ inhoudt wordt beïnvloed doorjuridische constructies, door de beleving van afstandsmoeders en door deinterpretatie van de hulpverlener. ‘Te jong’ wordt dan gekoppeld aan ‘nietcapabel’, ‘is er nog niet klaar voor’ of ‘niet gemotiveerd’. Henny is een van devrouwen die langer geleden (26 jaar) heeft afgestaan. Zij kreeg op haar 13 de eendochter en zegt:Onderzoekster: Stel dat ik jou 7 jaar na haar geboorte, toen je 20 was, gevraagdhad of ik jou mocht interviewen voor een onderzoek, wat denk je hoe je toenterugkeek?L: Ja, dat zou heel anders geweest zijn dan nu. Wat zou ik gedacht hebben? Ikdenk dat ik als eerste toch het gemis, het schuldgevoel naar mijn dochter.. datweet ik zeker dat ik dat had gehad. Maar tegelijkertijd ook het wenselijke naar mijnouders en de schaamte. Het was zo belangrijk er zeker niet over te spreken. Hetwas er allemaal nog.Onderzoekster: Dus de redenen waarom je toen afstond, de invloeden die erwaren, die speelden nog toen je 20 was?L: Ja, zeker.Onderzoekster: Je was nog niet bevrijd en kon vanuit een andere visie kijken?L: Nee, want dat is pas net gebeurd eigenlijk. (…) Ja, dat heeft bij mij heel erglang geduurd, voordat ik mij steeds meer los kon maken van mijn ouders. En vande tijdsinvloeden ook.Marianne was 22 toen ze haar kind kreeg. Ten tijde van het interview is dit ruim 3jaar geleden. Ze legt uit hoe het krijgen van een kind nog helemaal geenoverweging was in haar leven. Bovendien geeft de ontdekking van dezwangerschap op ruim zeven maanden haar weinig tijd om zich op hetmoederschap voor te bereiden:Ik had nooit over kinderen nagedacht. Het was altijd zo van: ‘ik vind kinderen leuk,maar niet voor mij’. Zo ben ik niet. En iedereen zegt van “iedereen kan het”. Maarnee, ik zou niet alleen een kind op kunnen voeden. Dat is gewoon nietverantwoordelijk. Toen ben ik na gaan denken van “wat nu”. En via alle opties envia de dokter kwam ik bij het Fiom terecht en die hebben me verder geholpen.Marianne had geen kinderwens. Los van of ze ooit een kinderwens zal krijgen wasze op het moment van de zwangerschap niet klaar voor het moederschap. Laatstaan voor alleenstaand moederschap. Afgeleid of rechtstreeks, tonen derapportages en de interviews aan dat de leeftijd van moeders een belangrijkefactor is in de besluitvorming tot ATA. Echter, jonge moeders blijven niet jong. Enmet het verstrijken van de jaren krijgt de ATA en het afstandskind een anderebetekenis.123