Onderzoek naar afstandsmoeders

wordt, dan kan ze zo worden overgeplaatst. Dan kan ze zo naar een anderpleeg... en dan krijgt ze alsnog hetzelfde leven als wat ik heb gehad en dat wildeik absoluut niet..Onderzoekster: Jij wilde één vaste plek.L: Een vaste plek voor haar. Niet hetzelfde als wat ik heb meegemaakt. Dat wildeik echt absoluut niet.Onderzoekster: Dus dan is voor jou eigenlijk het argument dat je bij eenadoptiegezin zeker weet dat ze bij mensen komt waar ze haar leven lang kanblijven wonen.L: Ja. En waarmee ze misschien eventueel op vakantie kan of leuke dingen kandoen waar ze misschien een broertje of een zusje erbij krijgt. En in een pleeggezinof zoals waar ik heb gewoond, een gezinsvervangend tehuis bijvoorbeeld, daar isdat niet. Ja, dat is niet aan te raden. Dat is echt niet aan te raden.Onderzoekster: omdat je zelf..L: Omdat ik zelf die ervaring heb gehad, wilde ik haar dat besparen. Ja.Onderzoekster: Hoe was dat voor jou zelf? Want adoptie is wel definitiever daneen pleeggezin.L: Huilen, heel veel huilen, echt heel veel huilen. Als ik daaraan terugdenk, dankrijg ik alweer ..nou de emoties die komen weer een beetje naar boven.Onderzoekster: (..) Zou voor jou zelf een pleeggezin niet deels prettiger zijngeweest? Want dan was misschien het contact wat meer open gebleven.L: Ja maar ik.. het is beter voor haar. Geweest, maar ook nu nog steeds, dat hetjuist niet zo is, want zij krijgt nu tenminste een open eh,... hoe zij opgevoed wordtzeg maar, dat is open. Vanaf haar ouders, vanaf haar ouders, Goh...(zucht) open...(pakt haar pakje shag)Onderzoekster: Effe een sjekkie.L: Effe een sjekkie..Het gesprek roept bij Linda veel emoties op. Ze heeft een beeld bij pleegzorg datze baseert op haar eigen jeugd. En dit beeld bestaat uit de gedachte dat een kindals een postpakket kan worden doorgegeven. Pleegouders geven geenonvoorwaardelijke liefde. Christy bevestigt dit beeld tijdens defocusgroepsdiscussie als zij zegt over haar 8-jarige afstandskind: ‘Met eenpleegplaatsing had ik misschien meer contact kunnen hebben, maar als hij danvan de ene naar de andere moet..maar als ik er nu voor zou staan en zou moetenkiezen..dan had ik het misschien zelf opgevoed.’ Leontine verwoordt in reactie opChristy: ‘Dan had ik het zelf gehouden en was ik er zelf voor gaan zorgen. Eerstergens achter laten en er dan misschien later zelf voor gaan zorgen is niet goed.Dan gaat het kind van de ene naar de andere plaats.’ Marianne weet nog dat 3jaar geleden, ten tijde van haar ATA-proces over pleegzorg is gesproken. Zij zegt:‘Ik weet niet of ik het toen goed begrepen heb maar er werd zoiets gezegd van‘misschien kan je het terug krijgen’. Ik vond dat geen stabiele basis. Ik vond datonrustig voor een kind. Ik ken een pleeggezin met tussen de 8 en 13 kinderen.Een fantastisch gezin, maar ik vond het toch te onrustig.’ De gesprekken dieindertijd over pleegzorg zijn gevoerd zijn bij de meeste vrouwen die deelnemenaan interviews of de focusgroepsdiscussie grotendeels weggezakt of de131