Onderzoek naar afstandsmoeders

Fidan en Jolanda zijn beide Nederlanders. Zij komen in aanmerking voor socialevoorzieningen. Dit geldt niet voor migranten die net als Leontine voor werk heenen weer bewegen tussen twee landen. In de volgende paragraaf wordtbeschreven hoe deze factor meeweegt in de besluitvorming.De rol van financiële middelen, zoals hierboven beschreven lijkt te verschillen metde rol van geld zoals beschreven in onderzoeken naar de besluitvorming vanafstandsmoeders bij interlandelijke adoptie. Bij interlandelijke adoptie werkt gelddat stroomt van ‘rijk naar arm’ en de adoptiekinderen die stromen van ‘arm naarrijk’ op directe en indirecte wijze door op de besluitvorming van moeders. Het gelddat voor adoptiekinderen wordt betaald, en de daarmee samenhangendebelangen van bemiddelende bureaus in zendende en ontvangende landen, speelteen rol bij het scheiden van moeders en hun kinderen (Post, 2007; Bos, 2008;Mykytyn, 2010). Deze vorm van beïnvloeding is niet aangetoond onder devrouwen die tussen 1998 en 2007 hun kinderen in Nederland afstonden. Geenenkele afstandsmoeder heeft tijdens de interviews naar dergelijke geldstromenverwezen of erop gezinspeeld. Toen een onderzoekster het onderwerp voorlegdeaan twee afstandsmoeders die langer geleden hadden afgestaan, meldde eenafstandsmoeder dat in ‘haar tijd’ (de jaren ’60 en ’70) instellingen geld vroegenvoor de baby’s die ze ter adoptie plaatsten in gezinnen. Dit is een interessanteuitspraak, echter, het voert te ver voor de doelstellingen van dit onderzoek om derol van geld in de geschiedenis van Nederlandse ATA-processen verder teanalyseren.Terug naar de Oost-Europese Leontine. De duizend euro die zij op korte termijnbespaart door haar zwangerschap niet af te breken komt haar duur te staan. Oplanger termijn veroorzaakt het uitdragen van de zwangerschap inkomstenverlies,ze kan maandenlang niet werken. Het verlies van haar drie kinderen, waarvan bijtwee veroorzaakt door het uitblijven van de remittances, is uiteindelijk de hogeprijs die ze betaalt.Onverenigbare werelden?Leontine leeft op het moment dat haar zwangerschap ontstaat in twee landen,maar ze werkt aan een toekomst in haar land van herkomst. Ze heeft tweekinderen, en haar derde kind past daar niet bij. Waarom neemt ze haar kind nietmee naar haar land van herkomst? Het antwoord op die vraag lijkt zovanzelfsprekend dat hij nauwelijks gesteld wordt. Tijdens het interview stapt ookde onderzoekster in deze valkuil van vanzelfsprekendheid:Onderzoekster: Hier in Nederland heb je zelf het besluit genomen om je derdekindje af te staan. Wat was voor jou hiervoor de belangrijkste reden dat je hier inNederland je kindje afstond voor adoptie?L: Toen dacht ik “Ik heb die twee daar. Dat is genoeg”. Ik dacht van dan geef ik ditkindje voor adoptie, dan zorgen ze hier voor haar en dan is dat misschien beter84