Onderzoek naar afstandsmoeders

tijdelijk in een opvanghuis voor tienermoeders. De fysieke afstand en de recentegebeurtenissen zetten Nicky tot nadenken.N: (..)Het is gewoon een groot leerproces. Ik heb onwijs veel geleerd in die tijd datik daar was. Over allerlei dingen enzo.Onderzoekster: Kun je beschrijven wat je geleerd hebt?N: Vooral wat ik heb gezien, ik heb natuurlijk met heel veel meiden.. en meteenbinnen drie dagen viel me op dat ik wel een van de jongere was die toch het bestestel hersenen had, om het even heel lullig te zeggen. Toen heb ik echt gedacht:“wow, ik moet echt iets gaan doen aan school, waarom ben ik het al jaren aan hetverpesten, waarom bemoei ik me met de zaken waarmee ik me bemoei?” (..)Vooral dat heb ik geleerd, dat je echt keuzes moet maken. Van iedere keuzehangt wat af, en je moet echt voor jezelf beslissen. Mensen met wie ik bevriendwas, die zeiden ook dat ik in de gevangenis zat en noem maar op. Toen heb ikook echt geleerd, wat zijn vrienden en wat komt er aan te hangen voor gewicht? Inhoeverre zijn het vrienden? Dus ik heb ook echt geleerd om te incasseren inhoeverre ik contact met iemand moet hebben en wat ik van iemand kanverwachten. En dat zijn wel de twee grootste leerlessen geweest voor mij.Onderzoekster: Een kentering in je leven, zeg maar.N: Ja, ja, onwijs ook. Daarna was ook de puberteit eigenlijk helemaal weg. Wantje bent een stukje volwassener geworden en dat straatleven dat was al helemaalachter me. Ik wilde me inzetten voor school. Nog wel op mijn manier, maar ik gingme wel inzetten. En vrienden die kreeg ik wel, maar wel die ik koos. Vriendenwaar ik wat van verwachtte zeg maar. Ik ben veel meer gaan verwachten vanmensen, zo van, als ik jou iets geef, dan verwacht ik het terug. Dat heb ik nooitgehad. (..) Ik heb toen wel geleerd wat je van iemand kan verwachten en wat niet.Dus ik kan ook heel abrupt, als iemand mij iets flikt, zoiets hebben van.. dan is hetklaar, gewoon klaar, omdat ik weet, sommige eigenschappen veranderen gewoonniet in mensen. Dat heb ik daar wel echt geleerd.Nicky breekt met haar vroegere vrienden en nog tijdens haar verblijf in hetopvanghuis gaat ze met haar toekomst aan de slag. Ze pakt school weer op, enmet succes. Op het moment van het interview, drie jaar na de bevalling, heeft zenet gehoord dat ze is aangenomen op het HBO.Nicky wist gedurende het besluitvormingsproces zeker dat ze wilde afstaan. Erwas drie jaar geleden geen spoor van twijfel te bespeuren. Maar ookterugblikkend maakt ze duidelijk dat zonder enige twijfel ATA de beste oplossingwas. Ze geeft geen blijk van momenten van spijt.De ATA is voor Nicky een cruciaal keerpunt. Ze was haar leven in haar ogen aanhet vergooien. En het is niet onmogelijk dat haar destructieve levenswijze verbandhield met haar eigen afstand en adoptie. Juist in de puberteit lopengeadopteerden vaker vast dan pubers die bij hun biologische ouders opgroeien(Hjern, Lindblad, & Vinnerljung, 2002; Hübinette, 2003). Het is opmerkelijk datNicky haar leven een wending kan geven door zelf een kind af te staan. Ze geeftdaarmee een positieve betekenis aan de ATA en spijt maakt daar geen onderdeelvan uit. ‘Ja, het klinkt misschien heel raar, maar het voelt niet als je kind. Je weet95