Onderzoek naar afstandsmoeders

traumatische ervaringen gaat gepaard met factoren of omstandigheden die hettrauma kunnen versterken, zoals bijvoorbeeld emotionele onrijpheid bij (heel)jonge moeders.Na de ATA drukken de zorgen om en het verlies van hun kind een stempel op delevens van afstandsmoeders, zo bleek in de paragraaf ‘In het belang van het kind’.Christy verwoordde hoe haar zorgen haar bewogen om via de adoptiefouders incontact te komen met haar zoon, Want ze wilde weten: ‘(..) Of hij het goed zouhebben en of hij het naar z'n zin heeft. Ja, niet dat je hem terug wil. Dat niet. Wantik heb altijd tegen mijn hulpverlener gezegd: “Het zijn en blijven zijn ouders. Ik bendat niet”.’ Christy is bang dat de adoptiefouders haar bedreigend vinden en zebenadrukt zelfs in een interview met een onderzoeker, ogenschijnlijk als eenautomatisme, dat ze niet hoeven te vrezen dat ze haar kind (of is het hun kind?)zal opeisen. Een andere moeder verwoordde hoe de zorgen om haar kindtoeslaan en haar doen malen: ‘Soms voelt hij [nieuwe partner] dat er iets aan dehand is. Dan zegt hij: 'praat maar'… En dan zeg ik: 'laat me nou maar evengewoon alleen'. (..) Ja, soms lig ik ’s avonds in bed en dan in één keer dan komthet… Meestal begint het als het avond is. Want overdag heb je andere dingen tedoen. ’s Avonds heb je meer rust en dan begint het… Maar ja…’Afstandsmoeders worden blootgesteld aan accumulerende trauma’s. Bij eentraumatische gebeurtenis treden er beschermende mechanismen in werking. Overhet doormaken en de verwerking van traumatische ervaringen is in de psychologieen psychiatrie veel geschreven. Vaak wordt trauma gekoppeld aan het begripdissociatie: een ontregeling van het bewustzijn, het geheugen, hetidentiteitsgevoel en de waarneming (American Psychiatric Association, 1994).Candel & Merckelbach (2003) beschrijven dat dissociatie kan worden gezien alseen continuüm waarbij ‘normale’ dissociatie zich aan het ene einde en extremevormen van pathologische dissociatie zich aan het andere einde bevinden.Peritraumatische dissociatie is een vorm van dissociatie die plaatsvindt ten tijdevan het trauma. Deze vorm zou een beschermende werking kunnen hebben tegenbijvoorbeeld extreme gevoelens van hulpeloosheid en pijn.Dergelijke vormen van dissociatie kunnen leiden tot Post Traumatische Stress enander vormen van lijden (Van de Kolk, 1987; Van der Kolk e.a., 1996; Eijsink,2003). Veronique koppelt de ontwikkelingen van haar angststoornissen explicietaan haar ATA-ervaring. Ze gebruikt al geruime tijd antidepressiva. Hester (41)zegt 23 jaar later over de eerste tien jaar nadat ze heeft afgestaan:We hebben er die eerste 10 jaar bijna nooit met elkaar over gepraat. En ook nietmet de familie. (..) We hebben het doodgezwegen en zijn aan het werk gegaan.Dat ging natuurlijk niet goed. We kregen lichamelijke klachten en, ja, dat trek jegewoon niet.150