Onderzoek naar afstandsmoeders

J: Ik had het heus wel gekund die twee, maar de liefde is het belangrijkste, en alsdat er niet genoeg is, of niet onvoorwaardelijk is, dan groeit zo’n kind ook nietgoed op. Dan gaat het geheid mis als hij straks in de puberteit zit.Onderzoekster: Dus vanuit het kind gedacht, dacht jij, mijn kind heeft het rechtop…J: Ja, ja, want hij is sowieso het slachtoffer van deze hele situatie, dus laat het danmaar tot een goed einde komen bij mensen die zelf geen kinderen kunnen krijgen,die willen het zo graag, dan zal hij ook daar wel zeker de onvoorwaardelijke liefdekunnen krijgen die hij nodig heeft.Onderzoekster: Jij wilde dat hij heel erg welkom wasJ: Ja, en niet van “nou ja, omdat het niet anders kan”. Dat lijkt me geen goedebasis voor de toekomst van een kind.(..) Het gaat erom dat je weet dat er mensenzijn die onvoorwaardelijk van je houden zonder daar nog achterliggendegedachten bij te hebben.Jolanda twijfelt aan haar gevoelens voor dit kind en ze schat in dat ongewenstkinderloze adoptiefouders haar kind meer kunnen bieden dan zij te bieden heeft.Ook bij Inge geeft het beeld dat ze van adoptieouderschap heeft de doorslag. Zijzet adoptieouderschap af tegen het beeld dat ze van pleegouderschap heeft. 87I: Er is wel over [een pleegplaatsing] gesproken, dus het is door mijn hoofdgegaan. Maar eigenlijk had ik zoiets van, nee, dan raak ik juist weer dat stukjekwijt dat ie bij een gezin terecht komt dat ik er heel blij mee maak. Eenpleeggezin, dat zei mij op dat moment ook niet heel veel. Wat ik er van wist wasinderdaad dat het een tijdelijke oplossing is. En ja, meerdere [pleeg]kinderenhebben. Door het beeld dat ik er van had, wilde ik hem liever in een gezin dat echtvoor hem kiest als kind, om de rest van zijn leven in het gezin op te nemen.Onderzoekster: Jij was bang dat het pleeggezin tijdelijk zou zijn.I: Dat dacht ik. Dat idee zat er achter. Ze zeiden wel dat het ook voor langer kon,maar ik wilde dat hij ter adoptie zou weggaan.Inge vergelijkt haar beeld van adoptieouderschap met pleegouderschap enconcludeert dat adoptie in het belang is van haar ongeboren kind. De optie om hetkind te laten opgroeien bij pleegouders en daarmee de familierechtelijkebetrekkingen niet door te snijden was een belangrijke overweging bij Alien. Hetinterview vindt plaats bij Alien thuis en in het bijzijn van haar hulpverleenster. Dereden daarvoor is dat Alien ernstige angststoornissen heeft: al heel lang komt zenauwelijks de deur uit. Alien is 32 jaar en de 3-jarige dochter die ze als babyafstond is haar tweede kind. Ze heeft ook een zoon van 11 jaar. De eerste jarenna zijn geboorte heeft Alien zelf voor haar zoon gezorgd, maar door haar angstenging dit niet goed. Hij groeit ondertussen op in een pleeggezin. Alien heeftervaring met de pleegzorgconstructie.87 In dit citaat blikt Inge terug op haar beluitvorming tot ATA. Uiteindelijk is haar ATA dooromstandigheden omgezet in een pleegplaatsing, maar dat was nog niet aan de orde in debeginfase van haar besluitvoming waar dit citaat over gaat (zie paragraaf ‘Ontregelde levens’).127