Onderzoek naar afstandsmoeders

van naja, ok, ik wil het weg hebben en dan ga ik verder met mijn leven alsof erniks gebeurd is.Een abortus kon niet meer, dus het werd afstand. Het leek simpel, maar zo simpelblijkt het uiteindelijk niet te zijn. Als het kind weg is, is misschien een deel van hetprobleem weg. Maar er komen andere problemen voor terug. Een van deproblemen is de reactie die dergelijke gedachtegangen oproepen bij misschienook wel de lezers van deze citaten: deze motieven klinken egocentrisch. Zewekken een oordeel op. Het is niet algemeen sociaal geaccepteerd om een kindaf te staan omdat het je levensloop belemmert. Maar Rosie laat zien dat het nietuitmaakt om welke redenen je een kind afstaat. Mensen houden hun mening nietaltijd voor zich en Rosie verwoordt hoe in de provinciestad waarin ze woont wordtgereageerd op haar situatie:Er is ook een hele periode geweest dat ik mijn gezicht nergens kon laten zienomdat ik door iedereen en alles, ook gewoon mensen die ik niet kende, verrotwerd gescholden over wat ik had gedaan, wat ik gedaan had, wat ik wel nietdacht. (..) Hoe ik het in mijn hoofd haalde om mijn kind zomaar af te staan, enwaar ik mee bezig was. Allemaal zulke dingen. Er werd niets uitgelegd. (..) Erwerd gewoon gezegd “ze wil niet en ze doet er geen moeite voor” en allemaalzulke dingen. Ik werd gewoon heel zwart weggezet.Een kind afstaan roept niet alleen veel emoties op bij de direct betrokkenpersonen. Het feit dat een moeder haar kind afstaat blijkt door mensen te wordenveroordeeld. Het afstaan van een kind staat gelijk aan het afwijzen van een kinden dat appelleert aan diepe gevoelens van onveiligheid en onrechtvaardigheid.Een moeder die haar kind afstaat wordt in Nederland veroordeeld als een slechtemoeder en een slechte moeder is een slecht mens. 84 Terughoudendheid om vrijover de ATA te spreken getuigt van de angst voor veroordeling. Schaamte engeuite gevoelens van schuld over de ATA getuigen van zelfveroordeling.Inge, de vrouw die zwanger bleek te zijn van haar Congolese ex-vriend wil verdermet de toekomst zoals ze die voor zich ziet: bevrijd van de beknellende relatie wilze haar contacten met vriendinnen weer aanhalen en haar opleiding oppakken.Een kind past daar niet bij, en vooral zijn kind past daar niet bij:Ik wilde helemaal los van hem zijn. Ik had zo’n nare periode gehad met hem, ikwilde daar zo graag vanaf. Ik wilde zo graag mijn eigen leven weer oppakken. Ikwilde zo graag weer verder met leven, dat inderdaad alles in me zei van Nee. Ikwil ook dat kind niet, want het is van hem en dat doet mij elke keer weer denkenaan hem. Dan moet ik mijn hele leven om gaan gooien voor hem. Dat waseigenlijk alles wat in mij steeds de boventoon voerde.Inge verbindt het kind aan de nare ervaringen die ze met de verwekker heeft, endie ze achter zich wil laten door de relatie te verbreken. Ook bij Jolanda, de vrouw84 Voor de Tamils in Zuid India geldt een vergelijkbare culturele betekenis (Bos, 2008).125