Onderzoek naar afstandsmoeders

T. Mijn grote nadeel was, ik kwam er pas achter toen ik 27 weken zwanger was.Onderzoekster: Joh.. hoe kwam dat?T: Ik heb zeg maar van kleins af aan.. in Amerika noemen ze dat een inny of eenouty. Zeg maar je navel kan of naar binnen staan of naar buiten staan en ik hebvan kleins af aan al dat mijn navel een beetje bol naar buiten staat. En op eengegeven moment kreeg ik steeds meer last van mijn navel. Ik heb jarenlanggesport en mijn postuur is dat ik gewoon brede heupen heb. En ik heb altijd flinkbuikspieren gedaan. Ik had vroeger blokjes [een “sixpack”]. Dus je zag het ookniet. Mijn buikspieren drukten het plat. Bovendien had ik nergens last van. Ik bennooit ziek. Ik ben gewoon een rauwdouwer. Een keer had ik wat raars gegeten entoen werd ik misselijk. Maar ik dacht: dat zal wel door het eten zijn. Ik was ook eentijdje constant moe, maar ik werkte ook 70-80 uur in de week en ik rende de trapop en af. Dus ja, weet je, dan ben je wel eens moe. (..) Ik had in principe nergenslast van, gewoon niks in de gaten. Maar dan blijkt gewoon: de een heeft er veellast van en de ander niet. En als je figuur zeg maar ideale verhoudingen heeft omzwanger te zijn zonder dat het echt opvalt.. ik heb altijd best wel flinke borstengehad. Ik had wel een maatje meer, maar dat schommelde sowieso.De bouw van haar lichaam misleidde Tjitske. Inge, zwanger van haar vriend uitKongo (DR) legt uit dat niet zozeer haar lichaam als wel haar geest haarmisleidde. Ze duwde de gedachte aan een zwangerschap van zich weg tot ze erniet meer omheen kon:Onderzoekster: Had je een onregelmatige cyclus?I: Had ik altijd al, ja. Dat had ik inderdaad. En daarmee probeerde ik het wel goedte praten, van ach, het komt wel, het komt wel. Op een gegeven moment weet jehet natuurlijk. Onbewust weet je het wel. Maar blijkbaar kun je het zo ergwegdringen dat je er echt in gaat geloven. En dat heb ik heel lang vol weten tehouden. Maar dat kon op een gegeven moment niet meer.Onderzoekster: Hoelang?I: Lang, want ik heb er pas aan toegegeven met 22 weken toen ik het kindje echtvoelde voor het eerst. En toen schrok ik wakker. Ik voelde het kindje en toen waser in een keer de klap van “ik ben echt zwanger”. En dan, je kunt er niks meer aanveranderen, toen wilde ik natuurlijk toch niks liever dan een abortus. Geen kindvan hem. Alles behalve dat. Maar dat was dus te laat.Een feit was dat anticonceptie faalde bij Inge en alle andere vrouwen die bereidwaren een interview af te geven. Zij bieden inzicht in hoe een combinatie vanfactoren er toe kan leiden dat een zwangerschap maanden lang over het hoofdkan worden gezien en/of kan worden ontkend.Ook uit dossiers werd geïnventariseerd welke redenen de oorzaak waren vanfalend voorbehoeden. Van het grootste deel van de 197 afstandsmoeders is nietbekend waardoor ze hun meestal ongewenste zwangerschap niet hebben kunnenvoorkomen (65.0%, N=128). In de dossiers van 35% van de vrouwen (N=69) staateen reden vermeld (zie tabel 24). In de tabel staan de percentages per redengescoord. Echter, de informatie uit interviews laat zien dat het ‘niet voorkomen113