Onderzoek naar afstandsmoeders

centimeter, ik mocht gaan persen. In ieder geval heb ik alles bij elkaargeschreeuwd. Het doet pijn. Naderhand ga je erop terugkijken en denk je, heb ikdat echt allemaal geroepen?’ Tijdens de interviews werd de bevalling regelmatiguitgebreid door de moeders beschreven. Het praten over de indrukwekkendeervaring helpt bij de verwerking. Een inadequate verwerking van de bevalling steltvrouwen bloot aan de gevaren van een postnatale depressie (Clark Callister,2003). Clark Callister beschrijft hoe vrouwen een bevalling beschrijven als eenbitterzoete ervaring: “tongku” and “xingfu”, vertaald in agony and happiness.Vrouwen in China, Tonga, Guatamala en Finland beschreven de bevalling alszowel moeilijk als lonend. De baby als tastbaar resultaat geeft betekenis aan deingrijpende ervaring. Wat betekent een bevalling voor vrouwen die voornemenszijn het kind af te staan? Hester beviel 23 jaar geleden van haar kind, zij vertelt:Zijn huiltje heeft jaren door mijn hoofd gespeeld. Pas toen mijn tweede kind werdgeboren raakte dat wat op de achtergrond. Maar daarvoor kon ik het altijd nogoproepen. En toen werd hij weggedragen. Dat vond ik heel erg, o bah,afschuwelijk..Die hele periode had ik naar de bevalling toegeleefd. Ik dacht “alsdie bevalling geweest is, dan is het klaar, dan ga ik weer lekker verder met mijnleven. Dan ga ik weer lekker uit, en dan ga ik weer plezier maken”. Maar niks wasminder waar dan dat. Want dan heb je in één keer zoiets bijzonders meegemaakt.Dan ben je in één keer zoveel ouder geworden, serieuzer. Dat uitgaan zei mehelemaal niks meer. Vond ik niet meer leuk. Dan vroeg ik me af van “wat heb ikhier nou aan gevonden”.Voor Hester was het lang geleden, maar ze herinnerde zich de bevalling noggoed. Voor Inge vond de bevalling zes jaar geleden plaats. Zij legt uit waaromhaar moeder haar waarschuwde toen ze zich tijdens de zwangerschap voornamom het kind af te staan:I: Als je nog nooit een kind hebt gekregen.. want ook tijdens Fiom bijvoorbeeld,dan moest ik inbeelden wat dat dan zou zijn als ik op dat moment een kind bij mehad. Maar je hebt er geen idee van. Je bent 22, je bent met hele andere dingenbezig. Je wilt geen kind en je denkt van “ja”. Je hebt geen idee wat het inhoudt. Enomdat ik er met mijn gevoel heel ver vanaf stond, omdat ik het alleen maar wegweg weg wilde, was het voor mij op dat moment niet zo moeilijk. Het was meervan, “ik moet het nu uitdragen en dat is het”. Het was wel moeilijk en natuurlijk hadik mijn moeilijke momenten, maar ik had er verder geen bepaalde gevoelens bij. Ikkeek er alleen maar naar uit dat ik er vanaf zou zijn.Onderzoekster:Het was voor jou nog iets abstracts.I: Ja, en mijn moeder wist natuurlijk wat het was om een kind te krijgen en daargevoelens voor te krijgen, en die kon zich gewoon niet voorstellen hoe dat danzou kunnen.Onderzoekster: Dus jouw moeder wilde jou daar eigenlijk voor beschermen.I: Ja, mijn moeder is ook wel een bezorgd persoon en ik denk ook dat dat ergrotendeels achter heeft gezeten. Zij had zoiets van, “dat kun je nooit aan, dat iste zwaar”.140