Onderzoek naar afstandsmoeders

zwangerschap ontdekt wordt, wil strikte geheimhouding, ze zou haar hele levenop de vlucht moeten als het ontdekt wordt’. De angst voor verstoting en de angstvoor een dodelijke afrekening liggen onder het motief ‘geheimhouding’ en staan inde Turkse dossiers centraal.Fidan deed een suïcidepoging, en ze is niet de enige. In de rapportages vanhulpverleners wordt melding gemaakt van drie suïcidepogingen door TurksNederlandse vrouwen, nog tijdens hun zwangerschap. Over een van deze drievrouwen wordt tevens gerapporteerd dat ze zwanger is geworden na verkrachting.De suïcidepoging van de tweede vrouw werd door de hulpverlener in derapportage verklaard als een poging om de zwangerschap geheim te houden enop die manier de eer te redden. Fidan deed de poging nadat haar kind wasgeboren en afgestaan. In het gesprek verbond ze de poging aan haareenzaamheid, aan het feit dat ze haar verdriet met niemand kon delen en dat haarervaringen werden doodgezwegen. Naast de angst om gedood te worden is bijTurkse Nederlandse ongehuwd zwangere vrouwen blijkbaar gevaar voorzelfdoding (zie ook: Ayaan Hirsi Ali, 2010: 183). De suïcidepogingen van dezeTurkse vrouwen waren blijkbaar mislukt. De vrouwen die om eenzelfde redentijdens een zwangerschap een gelukte poging ondernamen, komen uiteraard nietin deze onderzoeksgroep terug. Naar dat aantal kunnen we slechts gissen. Hetstreven om de zwangerschap te verbergen met daaraan toegevoegd de paniek,het verdriet, een trauma als gevolg van ongewenste seks, schuldgevoelens eneenzaamheid verhogen het risico op suïcide.Behalve eergerelateerde motieven rijzen uit de documenten zoals doorhulpverleners opgesteld ook andere omstandigheden en motieven op. Zo wordtduidelijk dat twee Turks Nederlandse vrouwen voorafgaand aan de ongeplandezwangerschap een turbulente puberteit doormaakten en/of een ontregeld levenleidden met huiselijk geweld door vader, broers of echtgenoot enverslavingsproblematiek bij vader of broers van de afstandsmoeder. Inhulpverleningsjargon worden deze casussen in de rapportages ‘multi-problemgezinnen’genoemd.Een ander motief dat wordt genoemd als reden voor afstand komt ook in hetinterview met Fidan naar voren. Dit betreft het gegeven dat de afstandsmoederzichzelf te jong vindt om het kind zelf groot te brengen. ‘Ik ben zelf nog een kind’zo citeert een hulpverlener haar 15-jarige cliënte. Fidan koppelt haar jonge leeftijdaan de beslissing om nog niet uit de gemeenschap te durven stappen. Ze wasdaar met 16 jaar te jong voor, maar enkele jaren later heeft ze dit op haar eigenwijze grotendeels gerealiseerd. Dit sluit aan bij de redenen die de hulpverlenervoor een 17-jarige moeder opgeeft: ‘Ze woont nog bij haar moeder.. Angst vooreerwraak.. Geen geld om haar kind groot te brengen’. Met ‘geld’ wordt bedoelddat ze nog geen eigen inkomen heeft. Niet alleen Turkse tieners voelen zich tejong. Ook een 22-jarige Turkse Nederlandse vindt zichzelf nog ‘teveel kind’ om75