Onderzoek naar afstandsmoeders

Sociale en psychologische consequenties van ATAGeïnterviewde vrouwen die langer dan vier jaar geleden hadden afgestaan gavenvaker te kennen dat ze met spijt terugkeken op de ATA. Deze vrouwen haddendan bijvoorbeeld hun leven op orde of waren anders tegen het leven en de ATAaan gaan kijken doordat ze ouder waren geworden en/of door betekenisvolleveranderingen in hun leven zoals het krijgen van een stabiele relatie en/of eentweede kind. De vrouwen die relatief kort geleden (twee of drie jaar) haddenafgestaan uitten daarentegen weinig twijfel over de juistheid van hun beslissing.ATA veroorzaakt groot lijden. Trauma’s kunnen zichopstapelen, vaak al vanaf het moment van conceptie als ersprake is geweest van seksueel geweld. Het moment vande vaststelling van de zwangerschap en de onmogelijkheidom de zwangerschap af te breken bleek diep in te grijpen inde levens van de vrouwen. Sommige moeders blijken na debevalling moeite te hebben om twijfel toe te laten(cognitieve dissonantie reductie). Vrouwen sluiten zich afvoor verwarrende gevoelens, uitgedrukt in termen als ‘ikwas er niet bij’ of ‘ik was op een andere planeet’.Hulpverleners onderschrijven deze staat van‘onbereikbaarheid’.Het afstaan van een kind greep diep in op de levens van demoeders. Na de ATA hebben vrouwen te maken met hetsociale stigma dat aan afstandsmoeders kleeft. Angst voorveroordeling bleek terughoudendheid te veroorzaken in hetdelen van de door haar beleefde ingrijpendegebeurtenissen. Dit kon resulteren in het verzwijgen van dedoorgemaakte zwangerschap, de bevalling, de ATA en hetverdriet na de ATA. Het leven met of zelfs in een leugenweegt zwaar. Daarnaast hebben afstandsmoeders temaken met het verlies van hun kind, maar omdat het kindniet dood is maken moeders zich nogal eens zorgen envragen zij zich af hoe het met hun kind is. Soms mondt dituit in de wens tot contact. Echter, afstandsmoeders zijnhierin afhankelijk van de goodwill van de adoptiefoudersomdat hun kind juridisch niet meer hún kind is en ze geenzeggenschap meer hebben.Rosie 1Rosie was 15 jaar toenze zwanger werd en 16toen ze beviel. Het kinddat ze heeft afgestaanis op het moment datRosie wordt geïnterviewdbijna 9 jaar enRosie is zelf ondertussennet 25 jaar ouden heeft haar leven oporde. Tijdens hetinterview kijkt ze ophaar afstand terug enzegt: ‘Ik heb er gewoonheel veel spijt van dat ikhaar heb afgestaan. Ikmag haar nog steedsniet zien. En ze is noubijna 9. In juni wordt ze9 en ik kan mijn dochterniet zien.(..) Als ik terugzou kunnen gaan in detijd, zou ik alles heelanders hebben gedaan.Dan zou ik ook harderop hebben gestaantegen de vriend vanmijn moeder, dan zou ikook andere dingenhebben besloten voormijn broertje en zusje.Dan zou ik alleseigenlijk anders doen.’Moeilijke omstandigheden zijn inherent aan ATA omdat ATA voortvloeit uitmoeilijke omstandigheden. Er is vrijwel altijd sprake van andere turbulentie naastde ongeplande zwangerschap. De vraag rijst of een weloverwogen beslissing160