Tilpassing til eit klima i endring - Klimatilpasning

124 NOU 2010: 10Kapittel 9Tilpassing til eit klima i endringFigur 9.3 Potensiell råterisiko i Noreg i dag og for år 2100. Vi ser at store delar av landet hamnar i høgråterisikoklasse i framtida (basert på Scheffer 1971, Lisø m fl., 2006 og Øyen mfl. 2010).bevaring, finst det ikkje statistikk på, men dessevil òg i hovudsak vere i privat eige.Regjeringa har fastsett følgjande nasjonale resultatmålfor kulturminne og kulturmiljø, nokoStortinget har slutta seg til gjennom Prop.1 S(2009–2010):1. Det årlege tapet av verneverdige kulturminneog kulturmiljø skal innan år 2020 ikkje overstige0,5 prosent.2. Freda og fredingsverdige kulturminne og kulturmiljøskal vere sikra og ha eit ordinært vedlikehaldsnivåi 2020.Klimaendringane kan på lang sikt medverke til atdet blir vanskelegare å oppfylle desse målsetjingane.Risikoen som klimaendringane representererfor bygningsarven, vil dels vere knytt til direkteeffektar av eit varmare, fuktigare og meir ekstremtklima. Dei største konsekvensane vil trulegvere knytte til inngrep i samband med energisparetiltak,som ofte vil krevje nye konstruksjonar(Riksantikvaren 2010).I Noreg vil klimaendringane ramme bygningsarvendirekte først og fremst gjennom auka nedbørkombinert med høgare temperatur. Klimaendringanevil auke risikoen for ròteskadar på trebygningar,som utgjer rundt 80 prosent av den fredabygningsmassen i Noreg (Riksantivaren 2010). Risikoenfor ròte i tre vil venteleg auke mest langskysten i vest og nord der nedbørsauken vil verestørst. I innlandet ventar ein òg større ròterisiko,på grunn av høgare temperaturar og meir nedbørom våren og hausten.I område med permafrost, det vil særleg seieSvalbard, vil tining av permafrosten kunne destabiliserebygningsfundament og auke skredfaren ibusette område. Kystnær bygningsarv vil, spesielt