işletmelerin lojistik faaliyetlerinde dış kaynak kullanımı

120
Profesyonelleri Konseyi)’nin verilerine göre 2007 yılında temel lojistik hizmetlerde
outsourcing oranları şu şekilde gerçekleşmiştir. Yurt içi taşıma % 83, Uluslararası
taşıma % 79, Depolama % 69, Gümrükleme % 67, Forwarding % 51, Nakliye
konsolidasyonu % 43, Etiketleme, paketleme % 34, Nakliye yönetimi % 32, Geri
dönüş lojistiği % 31, Aktarma % 31, Fatura kontrol ve ödeme % 25, Filo yönetimi %
15, Tedarik zinciri danışmanlığı % 14, Sipariş işleme % 14, Müşteri hizmetleri %13
(Yıldıztekin, 2008).
Avrupa’da ise bazı hizmetlerde farklı oranlar elde edilmiş olsa bile genel yapı
aynıdır. Yurt içi taşıma % 91, Uluslararası taşıma % 87, Depolama % 68,
Gümrükleme % 58, Forwarding % 51, Nakliye konsolidasyonu % 44, Etiketlemepaketleme
% 33, Nakliye yönetimi % 41, Geri dönüş lojistiği % 33, Aktarma % 35,
Fatura kontrol ve ödeme % 18, Filo yönetimi %21, Tedarik zinciri danışmanlığı %
11, Sipariş işleme %7, Müşteri hizmetleri %10. Araştırma sonuçları taşıma,
depolama ve gümrüklemenin temel lojistik hizmet olarak 3PL şirketler tarafından
yapılmakta olduğunu, yönetimin şimdilik üretici firmaların kontrolünde kaldığını
göstermektedir. Outsource edilen hizmetlerin başarılı bir şekilde yerine getirilmesi
ile lojistik dediğimiz süreç yönetiminin de 3PL şirketlerin denetimine geçeceği
beklenmektedir (Yıldıztekin, 2008).
Son yıllarda global firmaların dünya pazarında rekabet avantajlarını arttıran
ve önemli lojistik uygulamalarını içeren yaklaşımlar şunlardır (Orhan, 2003) ;
• Müşteri hizmet seviyelerinin gelişimi,
• Entegre edilmiş taşıma ve sipariş işleme sistemlerinin uygulamaya
konması,
• Ürünlerin bir pazardan diğer pazarlara kaydırılmalarıyla hızı değişim
göteren pazara tepki gösterilmesi,
• Bir pazardaki problem çözme tekniklerinin diğer bütün pazarlara
uygulanması,
• Yalnız ürün tasarımı ve geliştirilmesi değil, lojistiğin de AR-GE
masraflarına ortak edilmesi.