işletmelerin lojistik faaliyetlerinde dış kaynak kullanımı

Küreselleşme ile birlikte işletmeler artık, dünya üzerinde çok farklı ülke ve
bölgede faaliyet gösterirken; dünyanın birçok yerinden hammadde ve yarı mamul
tedarik etme, en uygun koşullarda üretim merkezlerinde bir araya getirme,
sonrasında nihai ürünleri en uygun dağıtım kanalları ile birçok ülke pazarında satışa
sunma ve bu süreci doğru bir şekilde planlamak durumunda kalmışlardır (Erdal,
2005).
Küreselleşme yeni bir kavram değildir, son 20 yıldır üzerinde bu kadar yoğun
olarak konuşulmasının sebebi 1980’lerin başından itibaren yaşanan hızlı
gelişmelerdir. Bu gelişmelerden küreselleşmeyi ateşleyen üçü, üretim, ulaşım ve
iletişim teknolojilerindeki gelişmelerdir. Üretim teknolojileri geliştikçe pazar
ihtiyaçları büyümüş, gelişmiş sanayi ülkeleri pazarlarını dünya çapında genişletme
arayışına girmişlerdir. Üretimler ise ücretlerin düşük olduğu, işçilerin olabildiğince
az organize oldukları ve devlet desteğinin en yüksek olduğu ülkelere diğer iki
teknolojik gelişme aracılığıyla kolaylıkla kaydırılabilmiştir. Ulaşım
teknolojilerindeki gelişmeler malların hareketliliğinin artmasındaki en önemli
etkendir. Ulaşımın hızı artarken, maliyeti düşmektedir. Avrupa’da büyük kentlerin
birbirine demiryolu ağlarıyla bağlanması gibi dev projeler sayesinde uzak mesafelere
kısa zamanda ulaşım imkanı doğmuştur. Ticari ilişkiler açısından geçmişle günümüz
arasında bir mukayese yapacak olursak, mal hizmet ve sermaye hareketlerinin çok
daha geniş alanlara rahatlıkla yayılabildiği görülmektedir. Bu büyük çaplı
yayılmanın doğal bir sonucu olarak karşılıklı etkileşimin eskiye nazaran daha fazla
önem ve hız kazandığı saptanmaktadır.
Artan rekabet ve küreselleşme, işletmelerin kendi tedarikçilerini birer ortak
olarak görmelerini, yakın bir işbirliği içinde müşterilerine kaliteli ürün veya hizmet
sunmaya çalışmalarını sağlamakta, bu noktada dış kaynaklardan yararlanma, global
bir ortamda önemli bir rekabet aracı haline gelmektedir.
57