işletmelerin lojistik faaliyetlerinde dış kaynak kullanımı

amacı yalnızca dış kaynak kullanımı işlevi yerine getirmek olan işletmeler bile ortaya
çıkmıştır. Çeşitli kuruluşların bilgi-işlem gereksinimlerini karşılayan donanım ve
yazılım işletmeleri bu konuda en çarpıcı örneği teşkil etmektedir (Özbay, 2004).
1990’lı yıllar ise işletmelerdeki yönetim, düşünce ve uygulamalarında pek
çok yeni ve değişik görüşlerin ortaya çıktığı yıllar olmuştur. Bu yeni görüşler,
işletmelerin yapılanmaları yönetim süreçleri ve işletme faaliyetleri ile ilgili konularda
yerleşmiş bulunan pek çok uygulamayı anlam veya uygulama şekli itibariyle
değiştirmiştir. Bu değişimle birlikte küreselleşme ve teknolojinin etkisiyle
karmaşıklaşan işletme yapıları ve artan rekabet koşulları birbiriyle ilişkili “temel
yetenek” ve “dış kaynak kullanımı” kavramlarını ortaya çıkarmıştır (Özbay, 2004).
İşletme, “yapma” yerine “alma”yı tercih edecek duruma geldiğinde dış
kaynaklardan yararlanma süreci başlamış olur. Dış kaynaklardan yararlanma stratejik
bir alternatiftir. Bu süreçte dış kaynaklardan yararlanmanın, kendi bünyesinde
taşıdığı riskler vardır (Sezgili ve Öztürk, 2002: 138).
Dış kaynaklardan yararlanma her faaliyet gibi bir kararın sonucudur. Dış
kaynaklardan yararlanma kararı alma konusunda, sunduğu yararlar ve dolayısıyla
riskleri itibariyle işletmeler hassas olmak durumundadırlar. Stratejik bir seçim olarak
dış kaynaklardan yararlanmayı kullanmak isteyen işletmeler için farklı sorulara
verilmesi gereken cevaplar bulunmaktadır. Bu çerçevede dış kaynaklardan
yararlanma kararı ile ilgili olarak Şekil 7.’deki model kullanılabilir (Sezgili ve
Öztürk, 2002: 138):
54