işletmelerin lojistik faaliyetlerinde dış kaynak kullanımı

Karayolu taşımacılığında nakliye araçları rotalarında ve zaman çizelgelerinde
yüksek oranda esnekliğe sahiptir. Kamyonlar ürünleri kapıdan kapıya taşıyabilirler,
nakliyeciler ürünlerin kamyonlardan demiryoluna ve tekrar geri taşınmasına ihtiyaç
duyarlar bu da kayıp zamanlara, hırsızlık riskine ve hasarlara neden olur (Kotler,
1991).
Karayolu taşıma sistemleri; teknoloji, şebekeler, uluslararası ve yerel kurallar
ve düzenlemeler, enformasyon, iletişim ve lojistik uygulamalarından meydana
gelmektedir. Bu sistemler lojistik firmaları, iç ve dış müşteriler, ekonomik ve sosyal
faktörler ile devletin ortaya koyduğu yasal çerçeve ile sürekli etkileşim halindedir.
Bir başka deyişle taşımacılık sektöründe arz ve talebin etkileşiminde destek
hizmetler, taşımaya olan talep, güzergah veya alternatif yollar, terminaller,
gümrükler, sınırlar, ara geçiş noktaları, araçlar, işletmelerin sayısı, kurallar ve
düzenlemeler etkin rol oynamaktadır. Buna göre taşıma sistemleri, özellikle
teknoloji, iletişim, ekonomi gibi dışsal faktörlerden yoğun olarak etkilenmektedir.
1.4.7.1.3. Denizyolu Taşımacılığı
En eski ulaştırma modudur. Nehirler ve kanallar gibi su yolları, göller,
okyanus kıyıları ve uluslararası derin denizlerde yapılan taşımacılık biçimidir.
Hacim, tonaj ve mesafe arttıkça en ekonomik mod olarak kabul edilir. Her türlü yük
için tüm hava şartlarında kullanılır. Dünya ticaretine deniz taşımacılığı egemendir.
Büyük hacimli ve düşük değerli ürünleri olan kimyevi maddeler muhtelif yağlar,
metal döküntüler, kereste, borular, taşımaları kendi tekerleğiyle hareket edebilen
veya çekilebilen bütün araçlar, konteynır taşımaları, canlı hayvan ve soğuk
(frigorifik) malzeme taşımalarında tercih edilir (Keskin, 2006).
Su yolu taşımacılığı, büyük hacimli, düşük değerli ve kum, kömür, buğday,
yağ ve maden cevherleri gibi çabuk bozulmayan ürünler için düşük maliyetli
29