Büyük Çatişma

Büyük Çatışma
yücelik içinde gelmesini bekliyoruz” (Titus 2:13). Pavlus dirilişin, Kurtarıcının dönüşüyle
birlikte gerçekleşeceğine işaret etti; “Mesih’teki ölüler dirilecek ve Rab’bi havada
karşılamak üzere dirilerle birleşecektir; “Böylece sonsuza dek Rab’le birlikte olacağız. İşte
birbirinizi bu sözlerle teselli edin” (1. Selanikliler 4:17).
Patmos’taki sevgili öğrenci, “Evet, tez geliyorum!” vaadini işitti ve “Amin! Gel, ya Rab
İsa!” diye karşılık verdi (Esinleme 22:20).
Kutsalların ve şehitlerin gerçeğe tanıklık ettiği zindanlar, kazıklar ve idam sehpaları
imanı ve ümidi yansıtmaktadır. İmanlılardan biri şöyle diyor: “Kendi kişisel dirilişinin ve
Mesih’in gelişinin güvencesini taşıyanlar ölümü hor gördüler ve onu aştılar.” Valdensler
aynı imanı taşıdılar. Wycliffe, Luther, Calvin, Knox, Ridley ve Baxter Rab’bin dönüşünü
imanla beklediler. Elçisel kilisenin, çöldeki kilisenin ve Reformcuların ümidi buydu.
Peygamberlik yalnızca Mesih’in ikinci gelişinin neden ve nasıl olacağını anlatmakla
kalmaz, o günün yaklaştığını görebilmemiz için gereken belirtileri de sıralar. “Güneşte, ayda
ve yıldızlarda belirtiler görülecek. Yeryüzünde uluslar denizin ve dalgaların uğultusundan
şaşkına dönecek, dehşete düşecekler” (Luka 21:25) “Güneş kararacak, ay ışığını vermez
olacak, yıldızlar gökten düşecek ve göksel güçler sarsılacak” (Markos 13:24-26). İkinci
gelişten önceki belirtiler şöyle tanımlanıyor: “Büyük bir deprem olduğunu gördüm. Güneş,
keçi kılından yapılmış siyah bir çul gibi karardı. Ay baştan aşağı kan rengine döndü”
(Esinleme 6:12).
Yeryüzünü sarsan deprem
Bu peygamberliğin gerçekleşmesini 1755 yılında olan büyük depremde görebiliriz.
Lizbon depremi olarak bilinen bu depremin etkileri, Avrupa’ya, Afrika’ya ve Amerika’ya
kadar uzandı. Grönland’da, Batı Hindistan’da, Norveç’te, İsveç’te, İngiltere’de ve
İrlanda’da hissedildi. Dört milyon metrekarelik bir alana yayılan etkisi oldu. Afrika’daki şok
hemen hemen Avrupa’daki kadar şiddetli oldu. Cezayir’in bir kısmı yıkıldı. Büyük bir dalga
İspanya ve Afrika kıyılarına vurarak kentleri yuttu.
Portekiz’in bazı dağları sanki temellerinden koparılmış gibi sarsıldı. Bazılarının dorukları
zarar gördü; büyük kütleler koparak aşağıdaki vadilere düştü. Dağlardan alevler çıktığı da
söylenmiştir.
Lizbon’da, yerin altından gelen bir yıldırım gürültüsü işitildi, hemen ardından kentin
büyük bir kısmı şiddetli bir şokla yıkıldı. Altı dakika içinde altmış bin kişi mahvoldu. Deniz
ilk önce geri çekildi ve karadan uzaklaştı; sonra da yüz elli metrelik dalgalar halinde geri
döndü.2
Deprem tatil gününde oldu; kiliseler ve manastırlar insanlarla doluydu. Onların ancak bir
kısmı kaçabildi. İnsanların dehşeti inanılmayacak boyuttaydı. Kimse ağlayamadı bile. Panik
ve korku içinde oradan oraya koşturuyor, yüzlerine ve göğüslerine vurarak “Miericordia!”,
116