Büyük Çatişma

Büyük Çatışma
Bölüm 18 — Yeni Dünyada Yeni Işik
Tanrı gerçeği içtenlikle bilmeyi arzu eden doğru ve dürüst bir çiftçiyi, Mesih’in ikinci
gelişini duyurmak amacıyla seçti. Başka birçok reformcu gibi William Miller de yoksullukla
mücadele etti ve benliğini inkar etme dersini aldı.
Miller’ın zekası, çocukluğunda bile düşünsel ortalamanın üze-rindeydi. Büyüdükçe, etkin
ve iyi gelişmiş olan zihni bilgiye susamaya başladı. Çalışma sevgisi, titiz düşünme
alışkanlığı ve gerçekçi eleştirileri onu sağlam ve kapsamlı bir bakış açısına kavuşturdu.
Ahlaksal açıdan karakterinin eleştirilecek bir yönü yoktu; imrenilen bir ünü vardı. Sivil ve
askeri görevlerini başarıyla ta-mamladı. Önünde zenginlik ve onur kapıları açılmaya
başlamıştı.
Çocukluğunda dinsel izlenimlere bağlıydı. Ne var ki gençliğinde deistlerden* oluşan bir
gruba katıldı. Bu grubun Miller üzerinde güçlü bir etkisi oldu, çünkü iyiliksever ve insancıl
vatandaşlardan oluşuyordu. Hıristiyan kurumlarının ortasında yaşadıklarından karakterleri
çevreleri tarafından kısmen de olsa biçimlenmişti. Kendilerine saygınlık kazandıran
yetkinliklerini Kutsal Kitap’a borçluydular. Ancak bu iyi nitelikler Tanrı’nın Sözüne karşı
kullanılmaya başlandı. Miller onların düşüncelerini almaya başlamıştı.
Kutsal Yazının çeşitli yorumları Miller’i zorluyor ve önüne aşılamayacak gibi görünen
güçlükler koyuyordu. Ancak yeni inancı da onu tatmin etmekten uzaktı. Miller otuz dört
yaşına geldiğinde Kutsal Ruh kendisine günahlı durumunu göstermeye başladı. Mezarın
ötesinde hiçbir mutluluk güvencesi bulamadı. Gelecek karanlık ve kasvetliydi. O zamanki
duygularından söz ederken şöyle diyor:
“Başımın üzerindeki gökyüzü sanki taş gibi, ayağımın altındaki yeryüzü de sanki demir
gibiydi. Ne kadar düşündüysem, o kadar karışık sonuçlara vardım. Düşünmekten
vazgeçmeye çalıştım, ama düşüncelerimi kontrol edemiyordum. Tümüyle sefalet içindeydim
ve nedenini anlayamıyordum. Şikayet edip homurdanıyor, ama bunu kime yaptığımı
bilmiyordum. Bir yanlışlık olduğunu biliyor, ama doğrusunu nasıl ve nerede bulacağımı
bilmiyordum.”
Miller bir dost buluyor
Miller sonra olanları şöyle sıralıyor: “Zihnim ansızın bir Kurtarıcı düşüncesiyle
aydınlanıverdi. Çok iyi ve merhametli bir varlık düşündüm. Bu varlık bizim günahlarımızı
kaldırmaya geliyor ve bizi günahın cezasından kurtarıyordu. Ama böyle bir varlığın
varolduğu nasıl kanıtlanabilirdi? Kutsal Kitap dışında böyle bir Kurtarıcı
düşünemiyordum...
Kutsal Yazıda bir Kurtarıcı düşüncesinin olduğunu gördüm. Başka sıradan bir kitabın
düşkün dünyanın eksiklerini nasıl gidereceğini ve gediklerini nasıl kapatacağını
bilemiyordum. Öte yandan, Kutsal Yazıların Tanrı esini olduğunu da hala kabul
122