Büyük Çatişma

Büyük Çatışma
İkinci gelişin belirtilerinin de simgesel hizmetin işaret ettiği tarihte yerine gelmeleri
gerekliydi. Tapınağın kutsanması ya da Kefaret Günü, yedinci Yahudi ayının onuncu günü
gerçekleşmiştir. Başkahin, tüm İsrail için bir kurban sunarak günahları tapınaktan kaldırmış,
sonra da öne çıkarak halkı kutsamıştır. Aynı şekilde Mesih’in de dünyayı günahın ve
günahkarların yıkımından temizlemek için döneceğine ve kendisini bekleyen halkını
sonsuzlukla kutsayacağına inanılıyordu. Yedinci ayın onuncu günü. Büyük Kefaret günü,
tapınağın kutsanması gerçekleşti. Ekim ayının yirmi ikisine düşen bu tarih, Rab’bin geliş
günü olarak görülüyordu. 2300 gün sonbaharda sona erecekti; sonuç kaçınılmaz
görünüyordu.
‘Gece Yarısı Yankılanan Ses’ Bu iddialar birçok kişiyi ikna etti; binlerce imanlı ‘gece
yarısı yankılanan sesi’ beklemeye başladı. Bu akım güçlü bir dalga gibi kentten kente,
köyden köye yayıldı. Fanatiklik, güneşin doğumuyla buharlaşan çiğ gibi kayboluverdi.
Rab’bin kulları tarafından azarlanan İsrail halkının Rab’be dönmesi gibi insanlar Rab’be
dönüyordu. Çılgınca bir sevinç pek yoktu; insanlar bunun yerine derin derin yüreklerini
araştırıyor, günahlarını itiraf ediyor ve dünyaya sırt çeviriyordu. Tanrı’ya katıksız bir
adanmışlıkla bağ-landıkları görülüyordu.
Elçilerin zamanından beri en büyük dinsel akımlardan biri gerçekleşti. 1844 yılının
sonbaharında, büyük kalabalıklar insan kusurlarından ve Şeytan’ın kötülüklerinden özgür
kılındılar.
‘Güvey geliyor’ sesi yankılandığında, bekleyenler kalkıp kandillerini temizlediler.
Tanrı’nın Sözünün öncekinden çok daha yoğun bir şekilde çalışmaya başladılar. Çağrıya ilk
uyanlar, en yetenekli olanlar değil, en alçakgönüllü ve adanmış olanlardı. Çiftçiler ekinlerini
tarlada bıraktılar, tamirciler aletlerini toparlayarak insanları uyarmaya çıktılar. Kiliseler
genelde kapılarını bu bildiriye kapatmışlardı. Bildiriyi kabul edenlerin büyük bir kısmı
kiliselerle bağlantılarını kopardılar. Adventist toplantılarına katılanlar, “İşte güvey geliyor!”
bildirisiyle birlikte ikna edici bir gücün varlığını fark ediyorlardı. İman, duaların
cevaplanmasını sağlıyordu. Susuz toprağa düşen yağmur gibi, lütuf Ruhu da Tanrı’yı
içtenlikle arayanların üzerine dökülüyordu. Yakında Kurtarıcı’yla yüz yüze görüşmeyi
bekleyenler, yoğun bir sevinç duyuyorlardı. Kutsal Ruh onların yüreklerini eritiyordu.
Bildiriyi alanlar Rab’le buluşmayı ümit ettikleri zamanı beklemeye başladılar. Birlikte
bol bol dua ediyorlardı. Tanrı’yla beraber olmak için sık sık ıssız yerlere çekiliyorlardı.
Tarlalardan ve yaylalardan gökyüzüne yalvarış sesleri yükseliyordu. Kurtarıcının onayı,
onları için günlük yiyecekten daha gerekliydi. Zihinlerini karartan bir bulut olursa,
bağışlayan lütfa kavuşana dek dur durak nedir bilmiyorlardı.
Yeniden hayal kırıklığına uğradılar
155