Büyük Çatişma

Büyük Çatışma
sitemlerle, tarihsel sözlerle ve ataların deyişleriyle laf kalabalığına tuttu. Luther sonunda
savunmasını yazılı olarak yapma iznine kavuştu.
Bir arkadaşına yazarak şöyle dedi: “Yazılanlar başkalarının değerlendirilmesine
sunulabilir. Üstelik kibirli ve küstah bir despotun vicdanını harekete geçiremiyorsan,
korkularını harekete geçirebilirsin.”
Sonraki sorgulamada Luther, görüşlerini açık, tutarlı ve güçlü bir dille ifade eden ve
Kutsal Yazıya dayanan yazılı savunmasını verdi. Yüksek sesle okuduğu kağıdı kardinale
sundu. Kardinal ise kağıdı bir kenara atarak onun boş sözlerden ve ilişkisiz alıntılardan
oluşan bir karalama olduğunu söyledi. Luther bu kez din görevlisine kendi alanında -
kilisenin gelenekleri ve öğretişi doğrultusunda - karşılık vermeye başladı ve tüm iddiaları
çürüttü.
Yetkili küplere bindi; kendini kaybedip öfkeyle bağırmaya başladı. “Dön! Yoksa seni
Roma’ya gönderirim.” Sonra da şöyle ekledi: “Dine dön, yoksa bu son görüşmemiz olur.”
Reformcu çekildi; inançlarından dönmeyeceğini açıkça dile getirdi. Kardinalin amacı bu
değildi. Bütün düzenlerinin boşa çıktığına tanık oluyordu.
Oradaki kalabalık topluluk, iki adamın ortaya koyduğu tezler kadar sergiledikleri ruhu da
kıyaslama fırsatına kavuştular. Reformcunun yalın, alçakgönüllü, kararlı ve gerçeğe
dayanan bir yaklaşımı vardı. Papalık yetkilisi ise gösterişli, kibirli ve sağduyusuzdu. Kutsal
Yazıya dayanan tek bir iddiası bile olmadı. Sadece, “Dön, yoksa Roma’ya gidersin” deyip
durdu.
Augsburg’dan kaçış
Luther’in arkadaşları, onun orada kalmasının yararsız olacağını söyleyerek gecikmeden
Wittenberg’e dönmesini öğütlediler. Luther, gün doğmadan önce at sırtında Augsburg’dan
ayrıldı. Yanında yalnızca mahkemenin atadığı bir rehber vardı. Kentin karanlık
sokaklarından geçerek uzaklaştı. Diğer yandan tetikte bekleyen zalim düşmanları onun
yıkımını hazırlıyordu. O anlar bol bol dua edilmesini gerektiren kaygılı anlardı. Kentin
duvarındaki küçük bir kapıya ulaştı. Kapı açılınca rehberiyle birlikte dışarı çıktı. Papalık
yetkilisi Luther’in ayrıldığını öğrendiğinde oradan çoktan uzaklaşmıştı.
Luther’in kaçışını haber alan yetkili şaşkınlığa ve öfkeye kapıldı. Kiliseyi karıştıran bu
adamla uğraşmanın kendisine büyük onur getireceğini umuyordu. Saksonya valisi
Frederick’e yazdığı bir mektupta, Luther’i acı bir dille aşağılayarak valinin onu ya Roma’ya
göndermesini ya da Saksonya’dan atmasını istedi.
Valinin reform öğretilerine ilişkin henüz pek bilgisi yoktu, ama Luther’in sözlerindeki
güçten ve açıklıktan derin etkilenmişti. Reformcunun yanılgıda olduğu kanıtlanana dek
onun koruyucusu olmaya karar verdi. Papalık yetkilisine şöyle yazdı: “Doktor Martin’in
Augsburg’da huzurunuza çıkması sizi tatmin etmiş olmalıdır. Yanılgılarını kabul ettirmeden
52