Büyük Çatişma

Büyük Çatışma
Luther konuşmasına “Yüce imparator, sayın prensler, sevgili yöneticiler” diye seslenerek
başladı. Ardından şöyle devam etti: “Bana dün verilen buyruk uyarınca bugün
huzurunuzdayım. Eğer fark etmeden sizlere ya da saray kurallarına herhangi bir şekilde
saygısızlık edersem, beni bağışlamanızı arz ederim; çünkü ben kralların saraylarında değil,
manastırın ıssızlığında yetiştim” dedi.
Sonra da yayınlanan bazı eserlerindeki iman ve eylem öğre-tilerinin düşmanları
tarafından bile yararlı bulunduğunu anlattı. Bunlara sırt çevirmek, herkesin açıkladığı
gerçekleri mahkum etmek olacaktı. Diğer yazılarında ise papalıktaki çürümeden ve kötüye
kullanımdan söz ettiğini dile getirdi. Bunları reddetmek Roma’nin baskısına destek olmak
ve daha büyük yanlışlara kapı açmak anlamına gelecekti. Başka yazılarında da var olan
kötülükleri savunan insanlara eleştiri getirmişti. Bu eserlere ilişkin normalden sert
davrandığını itiraf etti. Ama bunları da reddedemezdi, çünkü o zaman gerçeğin düşmanları
Tanrı’nın halkını daha fazla ezmek için fırsat bulacaklardı.
“Ben de kendimi Mesih’in savunduğu gibi savunacağım” dedi, “Eğer kötülük yaptımsa,
buna tanıklık edin. Tanrı’nın merhametiyle size yalvarırım, yüce İmparator, sayın prensler
ve her düzeyden gelen kişiler, peygamberlerin ve elçilerin yazılarıyla benim yanılgıya
düştüğümü kanıtlayın. Buna ikna olduğum zaman her türlü yanılgıdan dönmeyi kabul
ediyorum. Kitaplarımı alıp ateşe atan ilk ben olacağım...
“Üzülmekten çok seviniyorum. Çünkü müjde şimdi, tıpkı ilk zamanlarda olduğu gibi bir
bölünme ve ayrılık konusu olmuştur. Tanrı sözünün karakteri ve kaderi budur. İsa Mesih,
barış değil kılıç getirdiğini söylemiştir. Bu tür bölünmelere engel olmaya kalkmayın, çünkü
kendinizi Tanrı’nın kutsal sözüne karşı sava-şırken bulabilirsiniz. Kendi üzerinize büyük
tehlikeleri, hem bu dünyanın yıkımlarını hem de sonsuz yıkımı getirebilirsiniz.”
Luther Almanca konuşmuştu. Şimdi aynı sözcükleri Latince konuşması isteniyordu.
Konuşmasını aynı akıcılıkla tekrarladı. Aslında bu bile Tanrı’nın sağlayışıydı. Birçok prens
yanılgılar ve batıl inançlarla öylesine körleşmişti ki, ilk anlatıda Luther’in mantığını
göremediler. Konuşmanın tekrarı birçok noktanın açıklığa kavuşmasını sağladı.
Gözlerini inatla ışığa kapatanlar, Luther’in sözlerindeki gücün etkisiyle küplere bindiler.
Kurul sözcüsü öfkeli konuştu; “Sana sorulan soruyu cevaplamadın... Net ve açık bir cevap
vermeni istiyoruz. Öğretilerinden dönecek misin, dönmeyecek misin?”
Reformcu şöyle yanıtladı: “Yüce efendimiz madem benden net ve açık bir cevap
istiyorlar, ben de kendilerine istedikleri gibi bir cevap vereceğim. Cevabım şudur: İmanımı
ne Papaya ne de kurullara teslim etmem. Bunların yanılgıya uğradıkları ve kendi içlerinde
çelişkiye düştükleri gün gibi açıktır. Bu nedenle beni bağlayan sadece Kutsal Yazının
tanıklığıdır... Dönmüyorum ve dönmeyeceğim, çünkü bir Hıristiyanın kendi vicdanına karşı
gelmesi olanaksızdır. Elimden başka bir şey gelmiyor. Tanrı bana yardımcı olsun. Amin.”
61