Büyük Çatişma

Büyük Çatışma
ve çocukların ağlayışını işitti. Kudüs’ün kutsal evinin, saraylarının ve kulelerinin ateşe
verildiğini, harabeye döndüğünü gördü.
Çağlara bakarak, antlaşma halkının ‘çölün kum taneleri gibi’ dağıldığını gördü. Tanrısal
merhamet, özlemle dolu sevgi, yaslı sözcüklere döküldü: “Ey Kudüs! Peygamberleri
öldüren, kendisine gönderilenleri taşlayan Kudüs! Bir tavuk, civcivlerini kanatları altına
nasıl toplarsa, ben de kaç kez senin çocuklarını öylece toplamak istedim, ama siz
istemediniz” (Matta 23:37).
Mesih Kudüs’te, Tanrı’nın yargısına doğru ilerleyen imansız ve isyankar bir dünyanın
simgesini gördü. Yüreği yeryüzünün mazlumları ve acı çekenleri için merhametle doldu.
Onların hepsini teselli etmek istedi. Onlara kurtuluş sağlamak için kendi canını ölüme teslim
etmeye razı oldu.
Gökyüzünün en yücesi gözyaşları içindeydi! Bu sahne, Tan- rı’nın yasasını çiğneyen
suçlunun kurtulmasının ne denli güç olduğunu gözler önüne seriyor. İsa, Kudüs’ü yıkıma
götüren aldanışın yeryüzünü de kapladığını gördü. Yahudilerin büyük günahı Mesih’i
reddetmeleriydi; dünyanın büyük günahı Tanrı’nın yasasını, O’nun gökteki ve yerdeki
yönetiminin temelini reddetmek olacaktı. Günahın boyunduruğundaki milyonlarca insan,
ziyaret edildikleri gün, gerçeğin sözlerini dinlemeyi reddederek ikinci ölüme mahkum
olacaktı.
Görkemli tapınak yıkıldı
Mesih, Fısıh’tan iki gün önce öğrencileriyle birlikte kente bakan Zeytin Dağına çıktı. Bir
kez daha tapınağın göz kamaştıran yüceliğine ve güzelliğine baktı. İsrail krallarından en
bilgesi olan Süleyman, ilk tapmağı inşa etmişti. Bu tapınak, o zaman dünyanın görebileceği
en görkemli binaydı. Nebukadnezar tarafından yıkılan tapınak, Mesih’in doğumundan beş
yüz yıl kadar önce yeniden yapıldı.
Ama ikinci tapmak, birincisinin yüceliğine eşit değildi. Ne yücelik bulutu göründü, ne de
gökten gelen ateş sunağın üzerine düştü. Sandık, merhamet kürsüsü ve tanıklık sofraları
yoktu. Gökten gelen ses kahine Tanrı’nın isteğini bildirmiyordu. İkinci tapınak, Tanrı’nın
yüceliğinin bulutuyla değil, insan bedeninde görünen Tanrı’nın diri varlığıyla onurlandırıldı.
Bütün ulusların arzusu Nasıralı adamın öğretip iyileştirdiği kutsal yerlere gelmekti. Ama
İsrail, gökyüzünün armağanını ondan koparıp aldı. O gün altın kapıdan geçen alçakgönüllü
öğretmenle birlikte yücelik, sonsuza dek tapmaktan ayrıldı. Kurtarıcı’nın sözleri daha o
zaman gerçekleşmişti: “Bakın, eviniz ıssız bırakılacak!” (Matta 23:38).
Öğrenciler, Mesih’in tapınağın gelecekteki yıkımına ilişkin ön bildirisini şaşkınlıkla
karşıladılar ve sözcüklerinin anlamını öğrenmek istediler. Büyük Hirodes o tapmağa hem
Roma hem de Yahudi hazinesi dökmüştü. Roma’dan getirilen dev beyaz mermer taşlar,
yapının büyük bir kısmını oluşturmuştu. Öğrenciler, Efendilerinin dikkatini bunlara çektiler;
“Bak, ne görkemli taşlar! Ne görkemli yapılar!” (Markos 13:1).
7