Büyük Çatişma

Büyük Çatışma
göksel bereketleri insanlara açıklaması, merhametli işlerini yaptığı günler, dağlardaki dua
geceleri, O’nun iyiliğini reddeden kötü niyetli düzenler, Getsemani’de dünyanın günahları
altında ezilirken çektiği acılar, cani kalabalığa teslime edilmesi, dehşet gecesinin tüm
olayları - öğrencileri tarafından terk edilmesi, baş kahinin sarayında alıkonması, Pilatus’un
yargı kürsüsüne çıkması, Hirodes’in önüne getirilmesi, hakarete uğraması, işkence çekmesi
ve ölüme mahkum edilmesi - canlı bir şekilde gözler önüne serilir.
Şimdi de kalabalığın önünde son sahneler belirmektedir. Elemler adamı ölüme doğru
yürür; göklerin önderi çarmıha asılır; Kahinler ve din önderleri O’nun acılarıyla alay eder;
Dünyanın Kurtarıcısı canını verdiği anda ortalık doğaüstü bir karanlığa bü-rünür.
Korkunç olaylar, hiç değişmeden gösterilir. Şeytan ve izleyicileri, bu sahnelere bakmak
zorunda bırakılır. Her oyuncu, rolünü anımsar. Beytlehemli masum çocukları katleden
Hirodes, Vaftizci Yahya’nın kanından sorumlu Herodiya, zayıf karakterli Pilatus, alaycı
askerler, “O’nun kanı, bizim ve çocuklarımızın üzerine olsun!” diye bağıran çılgın kalabalık
- bunların hepsi şimdi O’nun tanrısal çehresinden kaçıp saklanmak için boşuna çevreye
bakınır. Öte yandan kurtulanlar, taçlarını Kurtarıcının ayaklarının dibine atarak “O benim
için öldü!” diye bağırmaktadırlar.
Zalim ve kötü bir canavar olan Nero oradadır; acı çektirmekten Şeytanca bir zevk
duyduğu insanların sevincine tanık olmaktadır. O’nun annesi de, kendi işlerinin sonucunu
görmektedir; kendi tutkularının ve kötü bir örnek oluşunun dünyayı sarsan suçlar olarak
nasıl meyve verdiğini fark eder.
Mesih’in elçileri olduklarını iddia eden, ama O’nun halkını bastırmak için dayağı,
zindanı ve hapsi kullanan papa yanlısı rahipler ve papazlar da oradadır. Kendilerini
Tanrı’nın üzerinde yücelten ve En Yüce Olan’ın yasasını değiştirmeye cüret eden kibirli
papalar da oradadır. Onların Tanrı’ya verecek bir hesabı vardır. Her şeyi bilen Rab’bin,
kendi yasasını kıskandığını çok geç öğrenmişlerdir. Mesih’in, acı çeken halkıyla
özdeşleştiğini artık anlamışlardır. Kötü dünyanın tümü, gökyüzünün yönetimine karşı
işlenen büyük hainlik yüzünden suçlu durumdadır. Davalarını savunacak kimseleri yoktur;
mazeretleri de kalmamıştır; sonsuz ölüm hükmüne mahkum olmuşlardır.
Kötüler isyanları nedeniyle kaybettiklerini görürler. Kaybolan can, “Bütün bunlar benim
olabilirdi. Esenliği, mutluluğu ve onuru sefaletle, çaresizlikle ve ümitsizlikle değiştirdim”
diye hayıflanır. Hepsi de gökyüzünden dışlanmalarının adil bir karar olduğunu görmektedir.
“Bu adamın (İsa’nın) üzerimize kral olmasını istemiyoruz” diyerek yaşamışlardır.
Şeytan yenik düşüyor
Kötüler büyülenmiş bir şekilde Tanrı Oğlunun taç giymesini izlerler. O’nun ellerinde
kendilerinin küçümsediği tanrısal yasa tabletlerini görmektedirler. Kurtulanlardan yükselen
hayranlık bağ- rışlarına tanık olurlar. Melodiler kentsiz olanların kulağına erişir; “Ey
259