Büyük Çatişma

Büyük Çatışma
zamanı görmeyi umarlarken, O’nun tutuklandığını, kırbaçlandığını, hor görülerek çarmıha
mahkum edildiğini gördüler. Öğrencilerin yüreği ne büyük bir ümitsizlik ve acıyla doldu!
Mesih vaat edilen zamanda gelmişti. Kutsal Yazı bütün ayrıntılarıyla gerçekleşmişti.
Tanrı’nın Sözü ve Ruhu, Oğul’un tanrısal görevine tanıklık ediyordu. Ancak öğrencilerin
zihinleri kuşkuyla bulandı. İsa gerçekten Mesih olsaydı, böyle bir kedere ve hayal
kırıklığına kapılacaklar mıydı? Mesih’in ölümü ve dirilişi arasında kalan Sept gününün
ümitsiz saatlerinde onlara işkence eden soru işte buydu. “Halime sevinme, ey düşmanım!
Düşsem de kalkarım. Karanlıkta kalsam bile Rab bana ışık olur.
Rab’be karşı günah işlediğim için, O’nun öfkesine dayanmalıyım. Sonunda davamı
savunup hakkımı alacak, beni ışığa çıkaracak, adaletini göreceğim... Karanlıkta ışık doğar
doğrular için, lütfeden, sevecen, dürüst insanlar için... Körleri bilmedikleri yoldan
getireceğim; bilmedikleri yollarda onlara kılavuz olacağım; karanlığı önlerinde ışık ve iğri
yerleri düz edeceğim. Bu şeyleri yapacağım ve kendilerini bırakmayacağım” (Mika 7:8,9;
Mezmurlar 112:4; İşaya 42:16).
Öğrencilerin duyurduğu bildiri doğruydu; “Zaman doldu, Tanrı’nın Egemenliği yaklaştı.”
‘Zamanın’ - Daniel 9’daki altmış dokuz haftanın - sonunda Mesih, Yahya tarafından vaftiz
oldu ve Ruh tarafından meshedildi. ‘Tanrı’nın egemenliği’ onlara öğretil-diği gibi dünyasal
bir imparatorluk değildi. Bu egemenlik, ‘bütün önderlerin Rab’be boyun eğip hizmet ettiği’
sonsuz egemenlik de değildi (Daniel 7:27).
‘Tanrı’nın egemenliği’ sözleri hem lütuf egemenliğini hem de yücelik egemenliğini ifade
etmektedir. Elçi şöyle diyor: “Bu ne-denle merhamete ermek ve gerektiğinde bize yardım
edecek lütfa kavuşmak için Tanrı’nın lütuf tahtına cesaretle yaklaşalım” (İbraniler 4:16). Bir
tahtın varlığı, bir egemenliğin varlığını gösterir. Mesih, ‘Göklerin Egemenliği’ terimini,
insanların yüreklerinde lütfun işleyişini belirtmek için kullanmıştır. Yücelik tahtı ise,
yüceliğin egemenliğini gösterir. (Matta 25:31,31). Bu egemenlik gelecekte gerçekleşecektir.
Mesih’in ikinci gelişiyle başlayacaktır.
Kurtarıcı can verirken, “Tamamlandı” diye bağırdığı zaman, Aden bahçesindeki günahlı
çifte vaat edilen kurtuluş, gerçekleşmiş oldu. Daha önce Tanrı’nın vaadiyle var olan lütuf
egemenliği kurulmuş oldu.
Dolayısıyla - öğrencilerin ümitlerini yıkan - Mesih’in ölümü, aslında bu ümidin sonsuza
dek yerine geleceğinin güvencesiydi. Onlarda büyük bir hayal kırıklığı yaratmış olsa da
inançlarının doğru olduğunun kanıtıydı. Onları çaresizlik içinde bırakan olay, aslında
Tanrı’nın tüm çağlardaki bağlılarına ümidin kapısını aç-mıştı.
Öğrencilerin İsa’ya duydukları saf altın sevgiye, bencilce hırslar karışmıştı. Gözlerini
taht, taç ve yücelik bürümüştü. Yüreklerindeki gurur ve dünyasal yücelik açlığı,
Kurtarıcı’nın, Egemenliğin gerçek doğasına ve yaklaşan ölümüne yönelik sözlerine kulak
tıkamalarına neden oldu. Bu yanılgılar, onları düzeltecek olan gö-revle son buldu.
134