Büyük Çatişma

Büyük Çatışma
“Sözüme uyarak sabırla davrandığın için, yeryüzünde yaşayanları denemek üzere bütün
dünyanın üzerine gelecek olan deneme saatinden seni esirgeyeceğim” (Esinleme 3:10).
Kendi karakterleri yetersiz kalırsa, Tanrı’nın kutsal adı lekelenecektir.
Geçmişte birçok günahlarından tövbe ettiklerini belirterek Kurtarıcının vaadine
dayanırlar: “Kuvvetime yapışsın da barış etsin benimle, evet barışsın” (İşaya 27:5).
Kaygılarına ve sıkıntı-larına rağmen yalvarmaya ara vermezler. Yakup’un Meleğe yapıştığı
gibi Tanrı’ya yapışırlar ve “Beni kutsamadıkça seni bırakmam” derler.
Günahlar kaldırılır
Sıkıntı döneminde acı çeken Tanrı halkı, itiraf edilmemiş günahları olursa, ezileceklerdir.
Ümitsizlik onların imanını zayıflatacak, kurtulmaları için Tanrı’ya yalvaramayacaklardır.
Ama açıklayacak gizli yanlışları olmayacaktır. Günahları yargılanmış ve kaldırılmıştır; artık
anılmaz.
Rab Yakup’la uğraşırken, kötülüğü hiçbir şekilde hoş görmeyeceğini belli etmiştir.
Günahlarına mazeret bularak gizleyenler, günahları itiraf edilmeden ve bağışlanmadan
gökyüzündeki kitapta kalanlar, Şeytan’a yenik düşeceklerdir. Bulundukları konum ne denli
onurlu olursa, düşmanlarının zaferi de o denli üstün olacaktır. Hazırlanmayı geciktirenler,
sıkıntı zamanında ya da daha sonra hazırlanma fırsatı bulamayacaklardır. Böylelerinin
durumu ümit-sizdir.
Yakup’un yaşam öyküsü, Tanrı’ya gerçek tövbeyle dönen günahlıların, O’nun
huzurundan atılmayacaklarının güvencesidir. Tanrı onları tehlikede teselli etmek için
meleklerini gönderecektir. Rab’bin gözü halkının üzerindedir. Şöminenin alevleri onları
yakıp tüketir gibi görünecek, ama Arıtıcı sonuçta onları ateşte arıtılmış altına benzetecektir.
Kalıcı iman
Önümüzdeki sıkıntılı ve acılı mevsim, yılgınlığa, gecikmeye ve açlığa dayanacak bir
imanı gerektirecektir. Böyle bir iman sınandığında boşa çıkmayacaktır. Yakup’un zaferi,
ısrarlı duanın gücüne bir kanıttır. Tanrı’nın vaatlerine dayananların hepsi sonuçta Yakup
gibi başarılı olacaktır. Tanrı’yla güreşmenin ne olduğunu bilen çok az kişi vardır. Ümitsizlik
dalgaları saldırdığında, Tanrı’nın vaatlerine iman etmeyi sürdüren pek az kişi kalır.
Şu anda kıt imana sahip olanlar, Şeytan’ın hilelerinin etkisi altına girme
tehlikesindedirler. Bu sınavdan geçseler bile, daha büyük bir sıkıntıya düşeceklerdir; çünkü
Tanrı’ya güvenmeyi bir alışkanlık haline getirmemişlerdir. O’nun vaatlerini kanıtlamalıyız.
Genellikle sıkıntı, gerçek yaşamdan çok düşüncededir; ama önümüzdeki asıl kriz bu
değildir. Son günlerin sancılarını hiçbir hayal gücü tanımlayamaz. O sıkıntı zamanında her
insan, Tanrı’nın önünde kendi başına durabilmelidir.
240