Büyük Çatişma

Büyük Çatışma
Bölüm 21 — Firtina Dönüyor
William Miller ve dostları Tanrı’ya inananları kilisenin gerçek ümidine ve daha derin bir
Hıristiyan yaşamına ihtiyaç duydukları gerçeğine uyandırmaya çalışmışlardı. İmansızları da
tövbeye ve imana yönlendirmeye gayret ettiler. Miller şöyle diyor: “Onlar insanları bir
tarikata döndürmeye çalışmadılar. Bütün grupların ve tarikatların arasında çalıştılar.
Herkesin yararlanmasını istedim. Bütün imanlıların Mesih’in gelişinin gerçeğiyle
sevineceklerini sanıyordum. Benim gördüğüm gibi göremeyenlerin, öğretiyi kabul edenleri
daha az seveceklerini düşünmedim. Farklı toplantılar yapılmasının gerekliliğini
anlayamadım. Benim çalışmalarımın sonucunda iman edenlerin büyük çoğunluğu, varolan
çeşitli topluluklara katıldılar.”
Ancak din önderleri advent öğretisine karşı karar aldıklarında üyelerinin Rab’bin dönüşü
konusundaki vaazları dinlemelerine ve hatta bu ümitten söz bile etmelerine izin vermediler.
İmanlılar kiliselerini seviyorlardı. Ancak peygamberlikleri inceleme haklarının inkar
edildiğini gördüklerinde Tanrı’ya bağlılıkları daha baskın çıktı. Topluluklarından
ayrılmaları gerektiğini hissettiler. Böylece 1844 yılının yaz mevsiminde elli bin kişi
kiliselerden çekildi.
Birçok kilisede dünyasallığa kayma ve ruhsal yaşamda gerileme gibi konularda yavaş,
ama düzenli bir artış olmuştu. Ne var ki o yıl, ülkenin tüm topluluklarında ciddi bir gerileme
oldu. Bu gerçek hem basının hem de vaazların konusu oldu.
Bir yorum kitabının yazarı ve Philadelphia’nın önde gelen kiliselerinden birinin önderi
olan Mr.Barnes, şöyle belirtti: “Artık kimse iman etmiyor, uyanış olmuyor; iman edenlerin
de geliştiği pek görülmüyor. Çalışma odama insanların kurtuluşu hakkında konuşmak
amacıyla kimse gelmiyor. Dünyasal düşünüşte bir artış var. Tüm mezheplerde de aynı şey
görülebilir.”
Aynı yılın Şubat ayında, Oberlin Kolejinden Profesör Finney, şöyle dedi: Ülkemizin
Protestan kiliseleri, çağın tüm ahlaksal reformlarına karşı ya kayıtsız ya da düşmanca bir
yaklaşım içindedir. Ruhsal soğukluk her yere yayılmıştır ve korkutucu derecede derindir.
Kilise üyeleri modanın takipçileri haline gelmiş, zevk, dans ve bayram kutlamalarında
tanrısızlarla el ele vermişlerdir. Kiliseler genellikle üzücü bir şekilde bozulmaktadırlar.
Rab’den çok uzaklaşmışlardır; Rab de kendisini onlardan çekmiştir.”
İnsanın işığı reddetmesi
Ruhsal karanlığın nedeni Tanrı’nın keyfi bir şekilde lütfunu geri çekmesi değildir.
Yahudi halkı, dünyaya bağlanarak ve Tanrı’yı unutarak Mesih’in gelişi konusunda tümüyle
cahil kalmıştı. İnançsız bir yaklaşımla Kurtarıcı’yı reddetmişti. Yahudi ulusunu kurtuluşun
bereketlerinden kesip atan Tanrı değildi. Gerçeği reddedenler, ‘karanlığı ışık yerine ve ışığı
karanlık yerine’ koydular (İşaya 5:20).
145