Büyük Çatişma

Büyük Çatışma
Ne var ki Wycliffe geri çekilmedi. Öğretişlerini korkusuzca savunarak kendisine baskı
yapanların suçlamalarını reddetti. Dinleyicilerini Tanrı’nın huzuruna davet ederek hilelere
sonsuz gerçekle karşılık verdi. Kutsal Ruh’un gücü dinleyicilerin üzerindeydi. Reformcunun
sözleri onların yüreklerine Rab’bin yayından çıkan oklar gibi saplandı. Kendisine yöneltilen
sapkınlık suçlamasını onlara çevirdi.
“Siz kiminle boy ölçüştüğünüzü sanıyorsunuz? Bir ayağı çukurdaki yaşlı bir adamla mı?
Hayır! Gerçeğin ta kendisiyle... Gerçek sizden güçlüdür ve sizi alt edecektir” diyen
Wycliffe, savunmasını bu şekilde sonuçlandırıp çekildi.5 Düşmanlarının hiçbiri ona engel
olmaya kalkışmadı.
Wycliffe’in işi hemen hemen bitmişti, ama müjdeye bir kez daha tanıklık edecekti.
Roma’da, kutsalların kanını sık sık döken papalık konseyinin huzuruna çıkmalıydı. Ancak
apansız gelen felç, yolculuğunu olanaksız kıldı. Sesini Roma’da duyuramasa bile Papaya bir
mektup yazmaya karar verdi. Mektup imanlı ve saygılı bir çerçeve içinde yazılmış olmasına
karşın papalığın gururunu ve debdebesini keskin bir dille eleştiriyordu.
Wycliffe Mesih’in alçakgönüllülüğünü ve yumuşak huylulu- ğunu Papaya ve kardinallere
gösterdi. Böylece bütün Hıristiyanlık dünyası papalık görevlileriyle, onların sözde temsil
ettiği Efendileri arasındaki farkı gördü. Wycliffe, bağlılığının bedeli olarak yaşamını
yitireceği zamanı bekliyordu. Kral, Papa ve diğer rahipler onun sonunu getirmek üzere
birleştiler; birkaç ay içinde Wycliffe’in işini bitirecek gibi görünüyorlardı. Ama o cesaretini
asla yitirmedi.
Tüm yaşamı boyunca gerçeği savunmak amacıyla dimdik duran bir kişi, düşmanlarının
nefretine kurban olmayacaktı. Onun koruyucusu Rab’di. Düşmanları onu avuçlarının içinde
hayal ederken Tanrı’nın eli onları uzak tuttu. Wycliffe, Lutterworth’deki kilisesinde Rab’bin
Sofrasını dağıtırken kalp rahatsızlığı geçirdi ve kısa bir süre içinde can verdi.
Yeni bir dönemin habercisi
Tanrı, gerçeği Wycliffe’in ağzına koymuştu. Reform için bir temel atılana kadar onun
yaşamı korundu ve işleri tamamlandı. Wycliffe’den önce çıkıp da reform için böyle büyük
bir zemin hazırlayan başka kimse olmamıştı. O yeni bir dönemin habercisiydi. Onun temsil
ettiği gerçekte, daha sonraki reformcuların geçemediği ve hatta bazılarının ulaşamadığı bir
birlik ve bütünlük vardı. Wycliffe, öyle sağlam ve etkili bir temel attı ki, bunun üzerine bir
şeyler eklenmesine pek gerek kalmamıştı.
Wycliffe tarafından başlatılan ve Roma’yı uzun zaman süren tutsaklıktan özgür kılacak
olan akım Kutsal Kitap’tan kaynaklanıyordu. Çağlar boyunca akmaya devam eden bu
bereketli ırmak on dördüncü yüzyılda fışkırmaya başlamıştı. Wycliffe, Roma’nın tek
kusursuz yetki olduğuna inanan, öğretişlerini ve geleneklerini sorgusuz sualsiz bin yıl
boyunca kabul eden bir eğitim almıştı. Buna rağmen bu eğitime sırt çevirerek Tanrı’nın
33