Büyük Çatişma

Büyük Çatışma
Büyük aldatıcının, kendisiyle işbirliği yapanlarla birlikte gökten çıkarılması gerektiği ilan
edildiğinde, isyankar önder, Yaratıcı’nın yasasını küstahça hor gördü. Tanrısal buyrukların
özgürlüğü kısıtladığını ilan ederek yasayı feshetme amacını açıkladı. Bu buyruktan kurtulan
göksel varlıklar sözde daha yüce bir varoluş dü-zeyine kavuşacaklardı.
Gökyüzünden kovulma
Şeytan ve yandaşları, isyanlarının suçunu Mesih’e attılar; azarlanmasalardı, asla
ayaklanmayacaklardı. İnatçı ve küstah olduğu halde, zorba bir gücün masum kurbanı
olduğunu iddia eden baş isyancı gökyüzünden kovuldu (Esinleme 12:7-9).
Şeytan’ın ruhu, yeryüzünde Tanrı’nın sözünü dinlemeyen insanları isyana teşvik etmeyi
sürdürmektedir. İnsanlara Tanrı’nın yasasını çiğneyerek özgür olacakları vaadini
vermektedir. Günahın azarlanması hala nefreti uyandırmaktadır. Şeytan insanları,
kendilerini haklı çıkarmak ve kendi günahlarını başkalarının hoş görmesini sağlamak için
yönlendirmeye çalışır. Hatalarını düzeltmek yerine, zorluğun sorumlusu Tanrıymış gibi,
O’na karşı kızgınlık yaratır.
Şeytan, Tanrı’nın karakterini gökyüzünde yaptığı gibi yanlış temsil ederek, O’nu katı ve
zalimce tanıtır; böylece insanları günah işlemeye yönlendirir. İnsanın günaha düşmesine,
tıpkı kendi isyanında olduğu gibi Tanrı’nın adil olmayan yasaklarının neden olduğunu
duyurmuştur. Tanrı, Şeytan’ı gökten kovarak adaletini ve saygınlığını sergilemiştir. İnsan
günah işlediğinde ise Tanrı, sevgisini göstermek amacıyla günahlı insanlık uğruna kendi
Oğlunu feda etmiştir. Çarmıhın iddialı gücü, günahın Tanrı’nın yönetiminden
kaynaklanmadığını gösterir. Tanrı’nın karakteri kefaret yo-luyla açığa çıkmıştır.
Kurtarıcı’nın yeryüzündeki hizmeti sırasında büyük aldatıcının maskesi düşmüştür.
Mesih’in kendisine tapınmasına ilişkin küstahça isteği, O’na aralık vermeden saldırması,
kahinlerin ve halkın yüreğini kışkırtarak “O’nu çarmıha gerin!” diye bağırtması - Bunların
hepsi tüm evrenin şaşkınlığını ve kızgınlığını uyandırmıştır. Kötülüklerin önderi, gücünü ve
sinsiliğini İsa’yı yok etmek üzere seferber etmiştir. Şeytan, Kurtarıcı’nın yaşamını acılar ve
kederlerle doldurmak için insanları kendi araçları gibi kullanmıştır. Kıskançlığın, acılığın,
nefretin ve kinin bastırılmış alevlerini çarmıhta Tanrı Oğlunun üzerine püskürtmüştür.
Artık Şeytan’ın suçunun hiçbir mazereti olmadığı açıktır. Şeytan’ın, Tanrı’nın
karakterine yönelttiği suçlamalar, olduğu gibi görülebilmektedir. Tann’yı, yaratıklarından
tapınma beklediği için kendisini yüceltmekle, ama başka herkesten kendilerini inkar
etmelerini beklemekle suçlamıştır. Evrenin Hakimi, sevginin sunabileceği en büyük
özveride bulunmuştur; “Tanrı insanların suçlarını saymayarak dünyayı Mesih’te kendisiyle
barıştırdı” (2.Korintliler 5:19). Mesih günahı yok etmek amacıyla kendisini alçaltmış ve
ölüme itaat etmiştir.
195