NOWINY LEKARSKIE 4 - Nowiny Lekarskie - UMP

Nowe leki przeciwnadciśnieniowe z grupy antagonistów kanałów wapniowych (A-Ca 2+ ) 373mimo leczenia maksymalnymi dawkami inhibitorówkonwertazy angiotensyny lub antagonistami receptoraangiotensyny AT1. Po 12-tygodniowej terapii manidypinądołączonej do już stosowanego schematu leczeniauzyskano 54% redukcję wskaźnika wydalania albumin[22]. Nie wszystkie prace potwierdzają jednak korzystnywpływ manidypiny na białkomocz [42].Lerkanidypina natomiast okazała się nieefektywna wzakresie obniżenia albuminurii u osób z nadciśnieniemtętniczym i cukrzycą. W badaniu Rachmani i wsp. [24] po16 tygodniach stosowania leku nie zanotowano bowiemistotnego obniżenia wskaźnika albumina/kreatynina.• Klirens kreatyninyW wielu badaniach zauważono poprawę parametrównerkowych w następstwie stosowania manidypiny u pacjentówz nadciśnieniem tętniczym i schorzeniami nerek.W jednym z nowszych badań [25] 3-miesięczna terapiatym lekiem w dawce 10–20 mg/dobę, powodowała istotnystatystycznie wzrost klirensu kreatyniny oraz spadekstężenia kreatyniny we krwi.Także lerkanidypina okazała się lekiem korzystniewpływającym na funkcję nerek u osób z nadciśnieniemtętniczym i niewydolnością nerek [26].5. Działanie metaboliczne• Parametry gospodarki węglowodanowejStwierdzono, iż omawiane leki cechują się korzystnymprofilem metabolicznym. Manidypina zwiększainsulinowrażliwość u osób z nadciśnieniem tętniczym[31] oraz nadciśnieniem ze współistniejącą cukrzycą[28] lub nadciśnieniem i otyłością [32].Stosowanie lerkanidypiny u pacjentów z nadciśnieniemtętniczym i cukrzycą już po 8 tygodniach leczeniawywołało spadek stężenia glukozy na czczo, obniżeniestężenia HbA1c oraz poprawę tolerancji glukozy [33].• Działanie przeciwmiażdżycoweW badaniach wykazano, niezależne od efektu hipotensyjnego,przeciwmiażdżycowe działanie manidypinyi lerkanidypiny. Lerkanidypina obniża bowiem estryfikacjęcholesterolu i sekrecję metaloproteinaz macierzyprzez makrofagi, zapobiegając pęknięciu i niestabilnościblaszki miażdżycowej [35]. Lek ten hamuje także migracjęi proliferację komórek mięśni gładkich naczyń [36].Manidypina natomiast, wykazując działanie przeciwzapalneblokuje rozwój zmian miażdżycowych [34].• Działanie antyoksydacyjneSzczególnie istotne dla terapii nadciśnienia tętniczegojest śródbłonkowe działanie leków hipotensyjnych, wiążącesię ze wzrostem stężenia substancji wazorelaksacyjnychoraz uwrażliwieniem naczyń na ich działanie, a takżez obniżeniem produkcji substancji kurczących naczyniakrwionośne. Istnieją doniesienia o ochronnym wpływielerkanidypiny na śródbłonek naczyniowy, co w dużej mierzewiąże się z jej działaniem antyoksydacyjnym. W badaniuTaddei i wsp. [38] po 3 miesiącach stosowania lerkanidypinyw dawce 10–20 mg/dobę u pacjentów z nadciśnieniemtętniczym zaobserwowano wzmożenie wazodylatacyjnegodziałania bradykininy i tlenku azotu orazobniżenie osoczowego stężenia lipoperoksydaz i dialdehydumalonowego.W badaniach oceniających wpływ A-Ca 2+ na stanoksydacyjny ustroju szczególnie nasilone działanie antyoksydacyjnewykazywała lacydypina, słabsze lerkanidypina[39] i manidypina [37], natomiast amlodypina,nimodypina i nifedypina były pozbawione takiego działania[39].II. Zastosowanie lerkanidypiny w terapii nadciśnieniatętniczegoA) Nadciśnienie tętnicze łagodne i umiarkowaneW licznych badaniach oceniano skuteczność hipotensyjnąlerkanidypiny oraz porównywano stopień obniżeniaciśnienia tętniczego z obserwowanym w przebieguterapii innymi A-Ca 2+ .W badaniu LEAD [43] ocenie poddano grupę 250osób z nadciśnieniem tętniczym łagodnym lub umiarkowanym.W ciągu 4 tygodni w wyodrębnionych 3 podgrupachstosowano lerkanidypinę w dawce 10 mg/dobęlub felodypinę (10 mg/dobę) lub nifedypinę GITS (30mg/dobę). W przypadku braku prawidłowej kontroliciśnienia tętniczego w 4-tym tygodniu leczenia podwajanodawkę stosowanego leku. Nie stwierdzono istotnychstatystycznie różnic między badanymi grupami w zakresiestopnia obniżenia ciśnienia tętniczego. Terapia nie wpływałarównież na zmianę częstości pracy serca.Badanie ELYPSE [44] objęło ponad 9 tysięcy pacjentówz nadciśnieniem tętniczym pierwotnym w stadium1. i 2. W grupie tej większość osób otrzymywałajuż lek hipotensyjny, jednak mimo leczenia nie obserwowanooczekiwanej redukcji ciśnienia tętniczego lubwystępowały objawy niepożądane. W wyniku zastąpieniadotychczas stosowanej terapii lerkanidypiną (w dawce10 mg/dobę) po 12 tygodniach leczenia uzyskano znamiennyspadek średniego ciśnienia skurczowego (o 19mmHg) i średniego ciśnienia rozkurczowego (o 13 mmHg).Istotne obniżenie ciśnienia tętniczego obserwowano już po4 tygodniach stosowania leku. Efekt hipotensyjny dotyczył50% pacjentów po 4 tygodniach leczenia i wzrósł do ponad60% po 12 tygodniach terapii.Podobną skuteczność hipotensyjną lerkanidypiny zanotowanow innym dużym badaniu [45], które dotyczyłoponad 7 tysięcy pacjentów z nadciśnieniem tętniczympierwotnym w stadium 1–3. Po 12 tygodniach stosowanialerkanidypiny w dawce początkowej 10 mg/dobę (wrazie braku efektu hipotensyjnego zwiększano dawkę do20 mg/dobę) obserwowano istotny spadek średniegociśnienia skurczowego (o 26 mmHg) i średniego ciśnieniarozkurczowego (o 15 mmHg).W badaniu Fogari wsp. [46] oprócz oceny efektu hipotensyjnegow następstwie leczenia lerkanidypiną lubnifedypiną GITS, badano także wpływ zastosowanychleków na osoczowe stężenie noradrenaliny. Grupę badanąstanowiło 60 pacjentów z nadciśnieniem tętniczym,u których w ciągu pierwszych 4 tygodni leczenia stosowano„wyjściowe” – niższe dawki leków: 10 mg lerkanidypinylub 30 mg nifedypiny GITS; przy braku obni-