408Marcin Wieczorek i inniratykę prostych leków otrzymywanych na bazie surowcówpochodzenia naturalnego. Pełny spis stosowanych w starożytnościi we wczesnych wiekach średnich roślin leczniczychzawdzięczamy Awicennie. W Kanonie Medycynyznalazła się cała spuścizna greckiej, rzymskiej i bliskowschodniejfitoterapii: łącznie kilkaset gatunków roślin, w tymkilka stosowanych na dolegliwości związane z karkinos.Poza gatunkami opisanymi przez Dioskurydesa i stosowanymijako zioła o działaniu przeciwnowotworowymAwicenna wymienia: pokrzyk wilczą jagodę (Atropa belladonna),pokrzywę (Urtica sp.), trędownik bulwiasty(Scrophularia nodosa), nasiona rącznika (Ricinus communis),tryskawiec lekarski (Ecbalium elaterium) i cebulę narcyza(Narcissus poeticus).W okresie wieków średnich nie notujemy znaczącychpostępów w fitoterapii. Można wręcz powiedzieć o pewnymregresie, gdyż „arsenał” wykorzystywanych w celachleczniczych roślin zmniejszył się do zaledwie kilkudziesięciu.Fitoterapia została „zamknięta” za murami klasztorów,a poza nimi zachowała się w medycynie ludowej. Wpływnauk Galena i dzieł Awicenny w zakresie ziołolecznictwatrwał właściwie aż do wieku XIX.2. PodofilotoksynaW 1801 roku brytyjscy medycy i chemicy sformułowali7 zasadniczych pytań dotyczących natury nowotworówzłośliwych i możliwości ich skutecznej terapii. Znalezienieodpowiedzi na te pytania stało się jednymz najważniejszych celów rodzącej się onkologii. Naprzestrzeni kolejnych stu kilkudziesięciu lat poznanofizjologiczne i biochemiczne aspekty powstawania raka,odkryto szereg kancerogenów. Pozostawało znaleźćskuteczne formy terapii, w tym substancje działająceprzeciwnowotworowo i antykancerogennie.Rok 1861 przyniósł za sprawą Roberta Bentleyaz King’s College w Londynie odkrycie przeciwrakowychwłaściwości ekstraktu z tropikalnej przęśli (Podophyllumpeltatum), zwanej „jabłkiem Majów”. Było to sygnałem,że skutecznych terapeutyków przeciwnowotworowychnależy szukać w świecie roślinnym. Dwadzieścia latpóźniej wyizolowano pierwszą substancję o właściwościachantymitotycznych: pikropodofilinę i zaczęto ją z powodzeniemstosować przeciwko ziarnicy złośliwej i nowotworompęcherza.Strukturę chemiczną podofilotoksyny, czyli pikropodofilinyi kwasu pikropodofilowego, opisano dopiero w roku1946 [2]. Natomiast w pierwszej połowie lat sześćdziesiątychubiegłego wieku w laboratoriach amerykańskich dokonanopełnej syntezy etopozydu – glukozydowego estrupodofilotoksyny i podobnego do niego analogu – tenipozydu[3]. Obecnie obie substancje, blokujące mitozę na etapiemetafazy, stosuje się przeciwko ziarnicy złośliwej, nowotworommózgu (dobra przenikalność bariery krew – mózg),rakowi pęcherza moczowego i mięsakom [4].3. KolchicynaZnany od starożytności jako roślina lecznicza zimowitjesienny (Colchicum autumnale) był stosowany w V wie-ku n.e. w Bizancjum jako ziele o działaniu przeciwreumatycznymi przeciwartretycznym. Arabowie w czasachAwicenny stosowali tę roślinę w leczeniu dny. Po wyizolowaniuw pierwszej połowie XX wieku czystej kolchicynyokazało się, że posiada ona cenne właściwościantymitotyczne. Jednak ze względu na niski indeks farmakologicznykolchicynę wprowadzono jako lek przeciwbiałaczkowytylko do weterynarii i jako substancjęmodelową w testach in vitro na hodowlach komóreknowotworowych [5]. Do dziś natomiast stosuje się jąjako cenny preparat przeciwko dnie moczanowej.4. PaklitakselHistoria paklitakselu sięga początku lat sześćdziesiątychXX wieku, kiedy to pod auspicjami amerykańskiego NationalCancer Institute prowadzono szeroko zakrojone poszukiwaniasubstancji przeciwnowotworowych w świecieroślinnym. Drzewo, które okazało się dobroczyńcą wieluchorych na raka znane jest od niepamiętnych czasów. Cispospolity (Taxus baccata) jest drzewem szpilkowym, wytwarzającym– podobnie jak jałowiec – osnówki wokółnasienne,wyglądem przypominające owoce borówki. Czerwone„jagody” cisu stosowano w medycynie ludowej jakolek rozkurczający. Znano także ich silnie trujące działanie.W ubiegłym wieku wyizolowano z nich substancję o działaniuantymitotycznym i strukturze wielkopierścieniowej –paklitaksel. We wspomnianych latach sześćdziesiątych firmaBristol-Myers-Squibb opracowała patent pozyskiwaniapaklitakselu z kory amerykańskiej odmiany cisu, Taxusbrevifolia, nadając mu handlową nazwę Taxol. Mechanizmdziałania Taxolu, znany od 1979 roku, polega na łączeniusię z mikrotubulami wrzeciona kariokinetycznego i uniemożliwieniuich depolimeryzacji do tubuliny podczas mitozy.Stosuje się go, począwszy od przeprowadzenia badańklinicznych w 1983 r., głównie w nowotworach sutka i jajnika[4].Ponieważ na wyizolowanie 1 kilograma Taxolu (ilośćwystarczająca do kuracji dla 500 pacjentów) potrzeba aż 10ton kory cisu, co wymaga poświęcenia około 3000 prawniechronionych drzew, niezbędne okazało się opracowaniemetody syntezy laboratoryjnej związku. W 1988 roku J.N.Denis i współpracownicy opracowali metodę półsyntezyz 10-deacetylobakatyny – związku naturalnego, pochodzącegoz odnawialnych szpilek cisu pospolitego. Natomiast wroku 1994 zespół pod kierownictwem prof. K.C. Nicolaui R.A. Holtona oraz niezależnie zespół prof. S.J. Danishefsky’ego(1995 r.) ogłosiły dokonanie całkowitej syntezypaklitakselu de novo. Było to niezwykle trudne i ważkieosiągnięcie w chemii organicznej. Co ważne, synteza taokazała się opłacalna przemysłowo [6].Firma Rhone-Poulenc Rorer wprowadziła kilkanaścielat temu do lecznictwa pochodzący z cisu pospolitegodocetaksel o handlowej nazwie Taxotere. Docetakselcharakteryzuje się około dwukrotnie wyższą aktywnościąantymitotyczną w porównaniu z paklitakselem [7].Posiada szersze zastosowanie: jest skuteczny także wraku pęcherza moczowego, płuc, czerniaku złośliwymi niektórych typach białaczek [4].
Rozwój badań nad wykorzystaniem substancji pochodzenia roślinnego w terapii nowotworów 4095. Alkaloidy barwinka różowegoBarwinek różowy (Catharanthus roseus) jest byliną rosnącądziko na Madagaskarze, zawleczony także m.in. napołudnie USA, gdzie od dziesiątków lat jest hodowany jakoroślina ozdobna. Znany był w medycynie ludowej jakoziele przeciwcukrzycowe, np. na Jamajce. Także jako antydiabetyktrafił w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku nastoły laboratoryjne w Ameryce. Wtedy to okazało się, żeroślina posiada alkaloidy o cennych właściwościach przeciwnowotworowych– winkrystynę i winblastynę. Wkrótceprzeszły one badania kliniczne i wraz z później półsyntetycznieotrzymaną windezyną weszły z końcem lat sześćdziesiątychdo chemioterapii onkologicznej [8].Wszystkie wymienione alkaloidy są związkami antymitotycznymi.W odróżnieniu jednak od kolchicyny czy paklitakselu,wiążą się one z tubuliną uniemożliwiając jej polimeryzacjędo mikrotubul i powstanie wrzeciona kariokinetycznego.Różnią się jednak zakresem zastosowania.Winkrystynę stosuje się w ostrej leukemii, ziarnicyzłośliwej, chłoniakach, mięsaku mięśni szkieletowych,kostniaku mięsakowym, nerwiaku zarodkowym, rakusutka i płuc.Winblastyna jest skuteczna w ziarnicy złośliwej uogólnionej,chłoniaku limfocytowym, mięsaku Kaposiego, zaawansowanymraku jąder, kosmówczaku, raku sutka.Windezyna znalazła zastosowanie w ostrej białaczcelimfoblastycznej u dzieci, w przełomach limfoblastycznychprzewlekłej białaczki szpikowej, w czerniaku i chłoniakachzłośliwych [4].Obecnie w badaniach klinicznych II fazy znajduje sięnowy semisyntetyk: winorelbina. Wykazuje aktywność wzwalczaniu zaawansowanego raka jajnika i drobnokomórkowegoraka płuc. Wydaje się, że wywołuje mniejsze objawyuboczne w postaci wypadania włosów, wymiotów,biegunek i jest mniej neurotoksyczna [9].6. KamptotecynaKamptotecyna jest alkaloidem chinolinowym, pochodzącymz tybetańskiego drzewa Camptotheca acuminata,zwanego w swej ojczyźnie „szczęśliwym drzewem”. Przeciwnowotworowewłaściwości wyciągu z kory tego drzewaodkryli w 1958 r. Monroe E. Wall i Jonathan Hartwell zNational Cancer Institute w USA. Po przenosinach do ResearchTriangle Institute, Wall wyizolował w 1966 r. odpowiedzialnyza poszukiwane właściwości alkaloid. W latach70. kamptotecyna była podawana chorym na nowotworyprzewodu pokarmowego, jednak terapii zaniechano z powodusilnych tzw. „side effects”. Dopiero z końcem latosiemdziesiątych przekształcenie alkaloidu w półsyntetycznepochodne: topotekan [10] i irinotekan [11] zaowocowałowprowadzeniem do lecznictwa bardzo skutecznych preparatówprzeciwko rakowi jelita grubego, drobnokomórkowemurakowi płuc i białaczkom. Mechanizm działania pochodnychkamptotecyny polega na blokowaniu topoizomerazyDNA I, kluczowego enzymu transkrypcji genów[4].7. Beta-lapachon i lapacholOba terpeny pochodzą z tropikalnego drzewa lapachowego(Tabebuia avellanedae). Dużą nadzieję pokładasię w ich cennych właściwościach przeciwnowotworowych,także ze względu na mechanizm działania polegającyna blokowaniu topoizomerazy DNA I. Prawdopodobnieznajdą zastosowanie w chemioterapii raków:prostaty, sutka, płuc, jelita grubego i czerniaka [12].8. Kwas betulinowyPochodzący z kory popularnej brzozy kwas betulinowyo budowie triterpenowej jest także bardzo obiecującą nowościąostatnich lat w onkologii. Testy przeprowadzone naliniach komórkowych ludzkiego raka skóry ujawniły, żekwas betulinowy indukuje w komórkach rakowych procesyapoptozy oraz blokuje cykl komórkowy, co uniemożliwiaproliferację guza. Może znaleźć zastosowanie także u chorychna AIDS, gdyż przeciwdziała powstawaniu agregatówkomórkowych [13, 14].9. Inne substancje o potwierdzonym działaniu przeciwnowotworowymPoza wymienionymi powyżej substancjami odkryto kilkadziesiątsurowców roślinnych zawierających aktywnezwiązki o działaniu przeciwnowotworowym. Część z nich –jak należy przypuszczać – wejdzie za kilka, kilkanaście latdo farmakologii onkologicznej. Być może okażą się lepszei skuteczniejsze od chemioterapeutyków stosowanych dzisiaj.Lapachole i kwas betulinowy są sygnałem, że mimorozwoju syntezy chemicznej świat roślinny zawiera zaskakującowiele prawdziwych skarbów, czekających na zastosowanie.W tabeli 1. wymieniono surowce roślinne i zawartew nich substancje przeciwnowotworowe o potwierdzonejaktywności in vitro (źródło: www.cyberbotanica.com.).10. Antykancerogeny pochodzenia roślinnegoOprócz substancji naturalnych działających stricte przeciwnowotworowoznamy obecnie także takie, które zapobiegajątworzeniu się zmian nowotworowych główniepoprzez pochłanianie i dezaktywację wolnych rodnikówi/lub poprzez wpływ na metabolizm potencjalnych kancerogenówna drodze inhibicji enzymów mikrosomalnych.Do dziś opisano około setki związków wraz ze źródłowymisurowcami. Najważniejsze z nich opisano poniżej.10.1. Resweratrol jest chemicznie trihydroksypochodnątrans-stilbenu, związku wykazującego konotacjefarmakologiczne z estrogenami. Znajduje się głównie wskórce owoców winorośli (Vitis vinifera), stąd jegoobecność w winie, szczególnie czerwonym. To właśnieza sprawą tej substancji zrobiło się głośno w masmediacho kardioprotekcyjnym działaniu wina. Rzeczywiściezwiązek ten jest silnym „zmiataczem” wolnych rodnikówtlenowych i antyutleniaczem. Te właściwościpowodują, że resweratrol zapobiega odkładaniu się płytkimiażdżycowej w naczyniach krwionośnych. Ponadtoblokuje szereg enzymów, m.in. cyklooksygenazę 2, od-
- Page 2 and 3:
REDAKTOR NACZELNYEDITOR IN CHIEFpro
- Page 4 and 5:
312Bartosz Sokół i innipodpotylic
- Page 8 and 9:
316Anna Bryl i inniNadmierna stymul
- Page 10 and 11:
318Anna Bryl i inniTab. 1. Wskaźni
- Page 12 and 13:
Nowiny Lekarskie 2006, 75, 4, 320-3
- Page 14 and 15:
322Łukasz Bartkowiak i innikrotnie
- Page 16 and 17:
324Patrycja Gula, Wojmir Ziętkowia
- Page 18 and 19:
326Patrycja Gula, Wojmir Ziętkowia
- Page 20 and 21:
Nowiny Lekarskie 2006, 75, 4, 328-3
- Page 22 and 23:
330Krystyna Przybyłowska i inniWyk
- Page 24 and 25:
332Krystyna Przybyłowska i inniBre
- Page 26 and 27:
Nowiny Lekarskie 2006, 75, 4, 334-3
- Page 28 and 29:
336Teresa Seidler, Milena GryzaTabe
- Page 30 and 31:
338Teresa Seidler, Milena Gryzaspo
- Page 32 and 33:
Nowiny Lekarskie 2006, 75, 4, 340-3
- Page 34 and 35:
342Barbara Stawińska-Witoszyńska
- Page 36 and 37:
Nowiny Lekarskie 2006, 75, 4, 344-3
- Page 38 and 39:
346Irena Maniecka-Bryła, Marek Bry
- Page 40 and 41:
348Irena Maniecka-Bryła, Marek Bry
- Page 42 and 43:
350Irena Maniecka-Bryła, Marek Bry
- Page 44 and 45: 352Wojciech Kapała, Jerzy Skrobisz
- Page 46 and 47: 354Wojciech Kapała, Jerzy Skrobisz
- Page 48 and 49: 356Wojciech Kapała, Jerzy Skrobisz
- Page 50 and 51: 358Wojciech Kapała, Jerzy Skrobisz
- Page 52 and 53: 368Wiesław Kalupanych nie przejawi
- Page 54 and 55: 370Wiesław Kalupa20018016014012010
- Page 56 and 57: 372Teresa Kosicka, Hanna Kara-PerzI
- Page 58 and 59: 374Teresa Kosicka, Hanna Kara-Perz
- Page 60 and 61: 376Teresa Kosicka, Hanna Kara-Perzn
- Page 62 and 63: 2Teresa Kosicka, Hanna Kara-Perz
- Page 64 and 65: Nowiny Lekarskie 2006, 75, 4, 378-3
- Page 66 and 67: Agnieszka Wyrwińska i inni 380minu
- Page 68 and 69: Nowiny Lekarskie 2006, 75, 4, 382-3
- Page 70 and 71: Beata Kosińska 384ocena endoskopow
- Page 72 and 73: Beata Kosińska 386ty białek osocz
- Page 74 and 75: Beata Kosińska 38821. Frewin R.J.,
- Page 76 and 77: 390Anna Wawrocka, Maciej Krawczyńs
- Page 78 and 79: 392Anna Wawrocka, Maciej Krawczyńs
- Page 80 and 81: Nowiny Lekarskie 2006, 75, 4, 394-3
- Page 82 and 83: Ewa Zeyland-Malawka, Elżbieta Prę
- Page 84 and 85: Ewa Zeyland-Malawka, Elżbieta Prę
- Page 86 and 87: 400Aleksandra Kuligowska, Grażyna
- Page 88 and 89: 402Aleksandra Kuligowska, Grażyna
- Page 90 and 91: Nowiny Lekarskie 2006, 75, 4, 404-4
- Page 92 and 93: Dominik Dytfeld i inni 406skopii (M
- Page 96 and 97: 410Marcin Wieczorek i inniTab. 1. S
- Page 98 and 99: 412Marcin Wieczorek i inniSchisandr
- Page 101 and 102: Nowiny Lekarskie 2006, 75, 4, 407-4
- Page 103 and 104: INSTRUCTIONS TO AUTHORSGeneral1. No