NOWINY LEKARSKIE 4 - Nowiny Lekarskie - UMP

Miejsce seksualności dziecięcej w teorii osobowości Zygmunta Freuda 403człowieka pozostaje jeszcze wiele innych śladów po faziefallicznej.Po stadium fallicznym dziecko wkracza w długotrwałyokres latencji, przynajmniej z dynamicznego punktu widzenia.Jest to okres określany często jako lata spokojne, wczasie których impulsy są zwykle utrzymywane w staniewyparcia.Stadium genitalneOkres etapów tzw. pregenitalnych, o których byławyżej mowa, ma charakter ściśle narcystyczny, ponieważdziecko w innym obiekcie szuka jedynie zaspokojeniaswoich form przyjemności cielesnej. Ma do tegoprowadzić również manipulowanie swym własnym ciałem.W okresie dojrzewania miłość do siebie zostajeskierowana na inną osobę, a dorastający chłopiec, czydziewczyna zaczynają kochać innych z motywów altruistycznych,dokonywać prawdziwych wyborów obiektu.Do tego dochodzi proces socjalizacji i przygotowania siędo spełniania ról społecznych. Podstawową funkcjąbiologiczną stadium genitalnego jest reprodukcja, przyczym aspekty psychologiczne pozwalają na osiągniecietego celu, przy zapewnieniu pewnego stopnia stabilnościi bezpieczeństwa.Mimo wyróżnienia przez Freuda poszczególnych fazw rozwoju seksualnym, nie możemy zapominać, że samautor nigdy nie mówił o istniejących między nimi ostrymigranicami. Absolutnie nie można też przyjąć ichpłynnego następowania po sobie. Osobowość kształtująwg Freuda wszystkie cztery stadia współwystępujące.Dochodzić może również do zjawiska zafiksowania najednym ze stadiów lub wręcz z cofnięcia się do fazybardziej pierwotnej [1, 2, 3, 4].Myśl Freuda niewątpliwie okazała się przełomowa,nie tylko ze względu na burzę intelektualną, jaką przyniosłaswego czasu w kręgach naukowych. Najważniejszyjest znak czasu jaki po sobie zostawiła, znak któryprzerósł epokę psychologizmu i został zaakceptowanyprzez nowożytną psychologię sensu stricto. Będzie nimnp. nieświadomość, której istnienie przyjęli nie tylkopsychologowie, ale i język potoczny. Jest przy tymoczywiste, że duża część freudowskiej teorii musiałaulec rewizji, gdyż nauka XXI wieku daje już inne, lepszemożliwości. Dziś teoria Freuda uznawana jest już zaklasyczną, co nie przeszkadza wielu sięgać do niej, a tapropozycja interpretacji nadal żywo jest dyskutowanaprzy jednoczesnych próbach udoskonalenia jej i stosowania.Niewątpliwie fakt ten świadczy o odniesionymprzez nią ponadczasowym sukcesie.Piśmiennictwo1. Freud Z.: Wizerunek własny. Warszawa 1990, s. 7.2. Freud Z.: Poza zasadą przyjemności. Warszawa 2000.3. Freud Z.: Wizerunek własny. Warszawa 1990.4. Freud Z.: Schriften uber Traume und Traumdeutungen,Frankfurt a. M., 2000.5. Freud S.: Psychoanalyse und Libidotheorie. 1922.6. Hall C., Lindzey G.: Teorie osobowości. Warszawa 1994.7. Gellner E.: Uwodzicielski urok psychoanalizy. Warszawa1998.8. Laplanche J., B. Pontalis B.: Słownik psychoanalizy. 1996.9. Rosińska Z.: Freud. Warszawa 2002.10. Bettelheim B.: Freud i dusza ludzka. Warszawa 1994.11. Dybel P.: Urwane ścieżki. Kraków 2000.12. Flader D.: Psychoanaliza z perspektywy działania i języka.Warszawa 2002.13. Gruinbaum A.: Podstawy psychoanalizy krytyka filozoficzna.Kraków 2004.