AF_Dialann_Cail%C3%ADn_%C3%93ig

B’éigean do Dussel tabhairt suas sa deireadh, agus tugadh
an deis dom bheith ag obair gan cur isteach dhá thráthnóna sa
tseachtain. Bhí cuma iontach dúr ar Dussel, níor labhair liom
ar feadh cúpla lá agus rinne cinnte de go raibh sé ina shuí ag an
tábla óna cúig go dtí leath i ndiaidh a cúig – é iontach leanbaí
ar fad, ar ndóigh.
Ní thiocfaidh athrú ar dhuine ar bith atá chomh suarach
agus chomh saoithíneach ag ceithre bliana is caoga d’aois agus
is léir gur rugadh ar an dóigh sin é.
AN AOINE, 16 IÚIL 1943
A Kitty dhil,
Bhí briseadh isteach eile ann, ach fíorcheann an iarraidh
seo! Chuaigh Peter síos chuig an seomra stórais ar maidin ar
a seacht, mar is gnách, agus thug faoi deara go raibh doras an
tseomra stórais agus doras na sráide araon oscailte. D’inis sé é
seo láithreach do Pim, a chuaigh chuig an oifig phríobháideach
gur aimsigh stáisiún raidió Gearmánach agus ansin chuir sé an
doras faoi ghlas. Ansin chuaigh siad beirt suas an staighre arís.
Tugtar orduithe dúinn nuair a tharlaíonn a leithéid ‘gan muid
féin a ní nó uisce a rith, bheith ciúin, bheith gléasta ar a hocht
a chlog agus gan dul chuig an leithreas’, agus mar is gnách
chomhlíon muid iad go huile is go hiomlán. Bhí muid uile
chomh sásta sin gur chodail muid go maith agus nár chuala
muid rud ar bith. Bhí muid feargach ar feadh tamaill de bhrí
nár tháinig duine ar bith ón oifig aníos an staighre an mhaidin
ar fad; bhí muid faoi imní go dtí leath i ndiaidh a haon déag.
Dúirt sé gur bhrúigh na buirgléirí an doras ar an taobh amuigh
agus doras an tseomra stórais le barra iarainn, ach nuair nár
tháinig siad ar rud ar bith arbh fhiú dóibh a ghoid, chuaigh
siad sa seans ar an chéad urlár eile. Ghoid siad dhá bhosca
airgid a raibh daichead guldan iontu, seiceanna glana, agus
níos measa ná rud ar bith eile, dearbháin do thrí chéad tríocha
122