AF_Dialann_Cail%C3%ADn_%C3%93ig

CUNTAS CURTHA AG ANNE I MÍ MHEÁN FÓMHAIR
1942:
Bíonn Daidí i gcónaí deas liom. Tuigeann sé mé go maith,
agus is mian liom go mbeadh comhrá ó chroí againn uair éigin
gan mé ag pléascadh amach ag caoineadh ar an toirt. Ach is
dealraitheach go mbaineann sé sin le m’aois. Ba mhaith liom
mo chuid ama uile a chaitheamh ag scríobh, ach is dócha go
n-éireodh sé sin leadránach. Go nuige seo níor chuir mé mo
mhuinín i rud ar bith ach amháin i mo dhialann. Níor éirigh
liom go fóill sceitsí greannmhara a scríobh a thiocfadh liom
léamh amach os ard níos moille anonn. Amach anseo tá mé
ag dul a chaitheamh níos lú ama ar mhaoithneachas agus níos
mó ama ar réalachas.
A Kitty dhil,
AN AOINE, 14 LÚNASA 1942
Thréig mé thú le mí iomlán anuas, ach is fíorbheagán a
tharla a chiallaíonn go bhfuil sé deacair scéal fiúntach a aimsiú
le hinsint duit gach uile lá. Tháinig muintir van Daan ar an 13
Iúil. Shíl muid go raibh siad le teacht ar an cheathrú lá déag,
ach ón tríú lá déag go dtí an séú lá déag bhí na Gearmánaigh
ag cur amach glaonna chun seirbhíse i ngach treo a chothaigh
a lán míshuaimhnis, mar sin de shocraigh siad go mbeadh sé
níos sábháilte imeacht lá luath ná bheith lá mall.
Tháinig Peter van Daan ar leath i ndiaidh a naoi ar maidin
(agus muid fós ag ithe bricfeasta). Tá Peter ag tarraingt ar shé
bliana déag, gasúr faiteach ciotach atá ann nach fiú mórán a
chuideachta. Tháinig an tUasal van Daan agus Bean van Daan
leathuair níos moille. Bhí Bean van Daan ag iompar bosca
hata a raibh árthach istigh ann, rud a chuir aoibhneas orainn.
‘Ní mhothaím go díreach sa bhaile gan m’árthach,’ arsa sí os
ard, agus ba é an chéad rud é le háit bhuan a fháil faoin leaba
33